spektrum autyzmu

Uczeń w spektrum autyzmu nie chce chodzić do szkoły – co zrobić, aby rozwiązać problem?

Uczeń w spektrum autyzmu nie chce chodzić do szkoły – co zrobić, aby rozwiązać problem?

Przyczyn niechęci uczęszczania do szkoły może być wiele, a sam problem może odnosić się do wszystkich uczniów, nie tylko tych z orzeczeniem o potrzebie kształcenia specjalnego. O problemie wagarów pisaliśmy w artykule Dlaczego uczniowie uciekają ze szkoły? Tym razem skupimy się na specyficznej sytuacji uczniów w spektrum autyzmu. W artykule zamieszczamy wskazówki, jakie kroki podjąć, aby dowiedzieć się, dlaczego uczeń odmawia chodzenia do szkoły i co zrobić, aby pomóc mu na nowo odnaleźć się w szkolnej rzeczywistości.

Z artykułu dowiesz się m.in.:

  • Czy uczeń w spektrum autyzmu może zostać zwolniony z obowiązku uczęszczania do szkoły?
  • Czy uczeń z orzeczeniem o potrzebie kształcenia specjalnego jest objęty obowiązkiem szkolnym i obowiązkiem nauki?
  • W jaki sposób poznać przyczyny niechęci ucznia do szkoły?
  • Jak ułatwić uczniowi w spektrum autyzmu powrót do szkoły?

Przeczytaj również:

Talenty w spektrum autyzmu. Czy każda osoba ze spektrum autyzmu to geniusz? Na obrazku dziewczynka dokonująca skomplikowanych obliczeń matematycznych

Talenty w spektrum autyzmu. Czy każda osoba ze spektrum autyzmu to geniusz?

Spektrum autyzmu niesie ze sobą wiele tajemnic. Mimo licznych badań nie określono dotąd jednoznacznej genezy tego zaburzenia. W powszechnej świadomości funkcjonuje jednak stereotyp, że dzieci ze spektrum autyzmu są niezwykle uzdolnione w wąskich dziedzinach.  Takie przekonanie wzmocnił popularny serial o genialnym lekarzu, który potrafił rozwikłać każdą tajemnicę ludzkiego ciała. Oczywiście zdarzają się jednostki o niezwykłych zdolnościach. Często można słyszeć o spektrum autyzmu w przypadku takich wybitnych osobowości, jak Anthony Hopkins, Elon Musk, Albert Einstein, Isaac Newton czy Wolfgang Amadeusz Mozart. Jednak przypisywanie ogromnych talentów wszystkim osobom w spektrum jest po prostu błędem generalizacji. Dowiedz się, na czym polega mit wyjątkowością dziecka w spektrum. 

Do niedawna panowało przekonanie, że osoby z diagnozą zespołu Aspergera zawsze mają jakiś ukryty, ujawniający się z wiekiem super talent. Laicy przypisywali im pamięć fotograficzną, niezwykłe zdolności, na przykład matematyczne czy muzyczne. Faktycznie, sztywne wzorce zainteresowań sprawiają, że dzieci w spektrum mogą interesować się z ogromnym zapałem jakąś wybraną dziedziną.  Nie jest to jednak równoznaczne z geniuszem.

Z artykułu dowiesz się m.in.:

  • Czy każde dziecko w spektrum autyzmu ma ukryty talent?
  • Czym jest talent i kiedy mówimy o uczniu utalentowanym? 
  • Jaka relacja zachodzi między spektrum autyzmu a poziomem intelektu?
  • Czym są zdolności wysepkowe i czy mają je wszystkie osoby z zaburzeniami w spektrum autyzmu?
  • Czym jest zespół Savanta i jak często występuje?
  • Jakie ryzyko niosą za sobą nadmierne oczekiwania w stosunku do dziecka w spektrum autyzmu?
Metody pracy terapeutycznej z dzieckiem w spektrum autyzmu

Metody pracy terapeutycznej z dzieckiem w spektrum autyzmu

Opiekun dziecka w spektrum ma przed sobą niezwykle trudne zadanie. Musi wybrać ścieżkę terapeutyczną. Dokonać selekcji i zapisać dziecko na zajęcia wybrane z ogromnej liczby podejść terapeutycznych, rodzajów terapii, metod jej wspomagania. Jak się w tym rozeznać? Co powinien o prowadzeniu terapii i rehabilitacji dzieci w spektrum wiedzieć ich nauczyciel? W pracy z dzieckiem w spektrum ważny jest cały system wokół niego. Wychowawca, nauczyciele, psycholog, pedagog, terapeuci. Często już od najmłodszych lat maluchy w spektrum biegają z jednych zajęć na drugie. Toczy się walka o jak najlepszy start w dorosłe życie. Warto wiedzieć, w jaki sposób. i jakie metody terapii wybierać, aby dawały najlepsze efekty wspomagania rozwoju.

Wśród polskich terapeutów można wyróżnić dwa dominujące podejścia terapeutyczne. Wydaje się, że wybór zależy głównie od przekonań i osobowości terapeuty. Trudno zmierzyć, które daje lepsze efekty. Wszystko zależy od intensywności pracy, jakości relacji terapeutycznej, zaangażowania opiekunów i rodziny dziecka. Podejście behawioralne oparte jest na założeniu, że zachowania (również język, umiejętności społeczne i szkolne) mogą̨ być wyuczone, kiedy są̨ nagradzane i wzmacniane. Pożądane zachowania są̨ nagradzane, a niechciane nie nagradzane lub karane. Obecnie raczej dominuje tzw. podejście pozytywne, czyli wykorzystanie samych wzmocnień. Terapeuta dokonuje analizy zachowania dziecka, decyduje, co warto wspierać, a co należy wygaszać. Poprzez różnorodne procedury terapeutyczne stara się wzmocnić zasoby i rozwinąć pożądane umiejętności. W tym podejściu używa się pochwał lub drobnych nagród, by zachęcić dziecko do współpracy. Podejście rozwojowe opiera się natomiast na założeniu, że autyzm jest przede wszystkim wyzwaniem dla rozwoju umiejętności społecznych. To podejście koncentruje się na pomocy dzieciom z autyzmem w rozwoju fundamentalnych umiejętności społecznych, tak, aby pozwolić im na spontaniczne angażowanie się we wzajemne relacje społeczne. Terapeuta zaczyna od podstaw. Podąża za dzieckiem, budując wspólne pole uwagi. Wchodzi w jego świat, przygląda się jego zainteresowaniom, stara się nawiązać naprzemienny kontakt. Następnie buduje bardziej wyrafinowane umiejętności, jak rozumienie emocji i sytuacji społecznych. Podejście to zakłada, że dzieci z autyzmem będą̨ rozwijać się według tego samego wzorca co typowe dzieci, jeśli otrzymają dodatkowe wsparcie. Oparte jest ono również na wiedzy, że nauka zależy od motywacji. Wszyscy jesteśmy predysponowani do nauki. Uczymy się najłatwiej, kiedy jesteśmy zmotywowani i rzeczywiście zainteresowani tematem.

Z tego artykułu dowiesz się m.in.:

  • Jak ułatwiać dzieciom w spektrum autyzmu nabywanie nowych kompetencji?
  • Jakie są cele terapii dla dzieci w spektrum autyzmu?
  • Czego dotyczy ocena funkcjonowania osób ze spektrum autyzmu,
  • Jakie informacje o dziecku i jego rodzinie należy zgromadzić przed wyborem metod terapeutycznych?
  • Jakie style pracy z dzieckiem w spektrum autyzmu się wyróżnia?
  • Jakie metody i narzędzia budowania relacji wspierającej dziecko warto rozważyć?
Kim jest przyjaciel?_page-0001

Przyjaźń – materiały do pracy z uczniami w spektrum autyzmu

  Wsparcie ucznia w spektrum autyzmu w szkole ponadpodstawowej – praca nauczyciela wspomagającego w praktyce

Wsparcie ucznia w spektrum autyzmu w szkole ponadpodstawowej – praca nauczyciela wspomagającego w praktyce

Dostarczenie do szkoły orzeczenia o potrzebie kształcenia specjalnego wydanego ze względu na autyzm, w tym zespół Aspergera oznacza, że pojawia się obowiązek zatrudnienia nauczyciela wspomagającego. Większość nauczycieli obejmując stanowisko nauczyciela wspomagającego nie wie, jak w praktyce będzie wyglądała ich praca. Każdy uczeń w spektrum autyzmu jest przecież inny. Dodatkowo, wsparcie ucznia w spektrum autyzmu w szkole podstawowej istotnie różni się od pracy z nastolatkami u progu dorosłości. Jak wygląda praca nauczyciela wspomagającego w szkole średniej? W jaki sposób wspierać ucznia z autyzmem w szkole ogólnodostępnej? Odpowiedzi na te oraz inne pytania, a także wskazówki z praktyki znajdziesz w artykule.

Przyjęcie do szkoły ucznia w spektrum autyzmu i zatrudnienie po raz pierwszy nauczyciela wspomagającego to sytuacja, w której nikt nie czuje się pewnie. Nauczyciele rzadko dysponują wiedzą teoretyczną oraz praktyczną dotyczącą spektrum. Dostępna literatura odnosi się w znakomitej większości do pracy z dziećmi w wieku przedszkolnym oraz na etapie szkoły podstawowej.
Nie jest możliwe ustalenie i przedstawienie wszystkich aspektów pracy nauczyciela współorganizującego kształcenie w szkole średniej. Podejmowane działania i realizowane zadania nie wpisują się bowiem w prosty sposób w wykaz obowiązków zawarty w rozporządzeniu MEN z 9 sierpnia 2017 r. w sprawie warunków organizowania kształcenia, wychowania i opieki dla dzieci i młodzieży niepełnosprawnych, niedostosowanych społecznie i zagrożonych niedostosowaniem społecznym. Z tego względu bardzo ważna jest otwartość i zaufanie ze strony nauczycieli przedmiotowcy czy rodziców. Powinni oni bowiem pamiętać, że każde działanie nauczyciela wspomagającego czemuś służy – jego praca nie polega wyłącznie na obecności. Jednocześnie jednak ważna jest otwartość samych specjalistów współorganizujących proces kształcenia. Ich rola nie powinna bowiem ograniczać się do wspierania wyłącznie ucznia czy uczniów posiadających orzeczenie o potrzebie kształcenia specjalnego. Poniżej dzielę się rozwiązaniami wypracowanymi na przestrzeni ostatnich lat. Zwracam jednak uwagę, że nie są to wskazówki uniwersalne – nie sprawdzą się w pracy w każdej szkole i z każdym uczniem. Pamiętajmy, że każdy z naszych uczniów (nie tylko tych w spektrum) jest inny, ma inne uzdolnienia i pasje, inne potrzeby i wymaga innego wsparcia. Do każdego trzeba podejść indywidualnie i przy każdym znów się zmieniamy!

Z artykułu dowiesz się m.in.:

  • Jak nauczyciele w szkoły ponadpodstawowej mogą przygotować się na przyjęcie ucznia z orzeczeniem wydanym ze względu na autyzm, w tym zespół Aspergera?
  • Co w pracy nauczyciela szkoły ponadpodstawowej zmienia pojawienie się ucznia w spektrum autyzmu?
  • Z jakimi trudnościami i problemami spotka się nauczyciel wspomagający w szkole ponadpodstawowej?
  • Na czym polega wspomaganie w szkole ponadpodstawowej?
  • Jaki jest uczeń w spektrum autyzmu w szkole ponadpodstawowej?
  • Jakie są zadania nauczyciela wspomagającego w szkole ponadpodstawowej?
  • Jak nauczyciel wspomagający w szkole średniej współpracuje z nauczycielami, rodzicami i uczniem w spektrum autyzmu?

Przeczytaj również:

  Uczniowie ze spektrum autyzmu w obliczu przemocy rówieśniczej

Uczniowie ze spektrum autyzmu w obliczu przemocy rówieśniczej

Agresję kojarzymy zazwyczaj z czymś złym; biciem, zabieraniem, obelgami słownymi. Nie jest to jednak takie proste w przypadku dzieci ze specjalnymi potrzebami edukacyjnymi, w szczególności z zaburzeniami ze spektrum autyzmu. U nich agresja jest często nieudanym szukaniem pomocy, próbą kontaktu, zaproszeniem do komunikacji. Równie często bywa reakcją na nękanie rówieśnicze, którego doświadcza wielu uczniów z ASD. Dowiedz się, jak radzą sobie uczniowie ze spektrum autyzmu w obliczu przemocy rówieśniczej.

Dziecko z ASD, które ma wybuchy agresji, często samo doświadcza przemocy rówieśniczej, a nie umie na nią odpowiednio reagować. Nie radzi sobie z emocjami, nie rozumie dystansu społecznego, jest stale odtrącanie przez rówieśników. Oczywiście, przemoc rówieśnicza dotyczy wszystkich dzieci i ma wpływ na ich późniejsze funkcjonowanie, podatność na depresje, nerwice, lęki. Może wydać się to szokujące, ale według amerykańskich badań opublikowanych w piśmie Lancet, przemoc rówieśnicza wpływa bardziej na problemy psychiczne w wieku dojrzałym niż molestowanie przez dorosłych.  Ofiarami nękania rówieśniczego są zazwyczaj uczniowie:
  • zagrożeni niedostosowaniem społecznym,
  • o niskich kompetencjach interpersonalnych lub przejawiający skłonności do przywództwa,
  • z niepełnosprawnością intelektualną,
  • fizycznie lub emocjonalnie odmienni oraz z tak zwanymi niepełnosprawnościami ukrytymi, a do nich należy spektrum autyzmu.

Z artykułu dowiesz się m.in.:

  • W jakiej sytuacji znajdują się uczniowie ze spektrum autyzmu w obliczu przemocy rówieśniczej?
  • Dlaczego dzieci ze spektrum autyzmu doświadczają w szkole zachowań przemocowych?
  • Z jakimi rodzajami przemocy i nękania dziecięcego uczniowie w spektrum spotykają się najczęściej?
  • Jakie najczęściej popełniane przez nauczycieli i specjalistów błędy utrudniają interwencję?
  • Co może pomóc dziecku z ASD zrozumieć przemoc rówieśniczą?
Sprawdź inne serwisy