spektrum autyzmu

  Uczniowie ze spektrum autyzmu w obliczu przemocy rówieśniczej

Uczniowie ze spektrum autyzmu w obliczu przemocy rówieśniczej

Agresję kojarzymy zazwyczaj z czymś złym; biciem, zabieraniem, obelgami słownymi. Nie jest to jednak takie proste w przypadku dzieci ze specjalnymi potrzebami edukacyjnymi, w szczególności z zaburzeniami ze spektrum autyzmu. U nich agresja jest często nieudanym szukaniem pomocy, próbą kontaktu, zaproszeniem do komunikacji. Równie często bywa reakcją na nękanie rówieśnicze, którego doświadcza wielu uczniów z ASD. Dowiedz się, jak radzą sobie uczniowie ze spektrum autyzmu w obliczu przemocy rówieśniczej.

Dziecko z ASD, które ma wybuchy agresji, często samo doświadcza przemocy rówieśniczej, a nie umie na nią odpowiednio reagować. Nie radzi sobie z emocjami, nie rozumie dystansu społecznego, jest stale odtrącanie przez rówieśników. Oczywiście, przemoc rówieśnicza dotyczy wszystkich dzieci i ma wpływ na ich późniejsze funkcjonowanie, podatność na depresje, nerwice, lęki. Może wydać się to szokujące, ale według amerykańskich badań opublikowanych w piśmie Lancet, przemoc rówieśnicza wpływa bardziej na problemy psychiczne w wieku dojrzałym niż molestowanie przez dorosłych.  Ofiarami nękania rówieśniczego są zazwyczaj uczniowie:
  • zagrożeni niedostosowaniem społecznym,
  • o niskich kompetencjach interpersonalnych lub przejawiający skłonności do przywództwa,
  • z niepełnosprawnością intelektualną,
  • fizycznie lub emocjonalnie odmienni oraz z tak zwanymi niepełnosprawnościami ukrytymi, a do nich należy spektrum autyzmu.

Z artykułu dowiesz się m.in.:

  • W jakiej sytuacji znajdują się uczniowie ze spektrum autyzmu w obliczu przemocy rówieśniczej?
  • Dlaczego dzieci ze spektrum autyzmu doświadczają w szkole zachowań przemocowych?
  • Z jakimi rodzajami przemocy i nękania dziecięcego uczniowie w spektrum spotykają się najczęściej?
  • Jakie najczęściej popełniane przez nauczycieli i specjalistów błędy utrudniają interwencję?
  • Co może pomóc dziecku z ASD zrozumieć przemoc rówieśniczą?
Praca z uczniem ze spektrum autyzmu na lekcjach języka obcego – porady praktyczne

Praca z uczniem ze spektrum autyzmu na lekcjach języka obcego – porady praktyczne

Z roku na rok przybywa w szkołach uczniów ze specjalnymi potrzebami edukacyjnymi, którzy wymagają indywidualnego wsparcia. Dostosowania wymagań edukacyjnych wymagają m.in. dzieci z zaburzeniami autystycznymi. Praca z uczniami w spektrum stanowi wyzwanie dla każdego nauczyciela, nie wyłączając nauczycieli języków obcych. Jak przełamać wzajemne obawy, lęki i frustracje? W jaki sposób prowadzić lekcje języka obcego, aby rozwinąć potencjał ucznia z zaburzeniem ze spektrum autyzmu? W jaki sposób zachęcić dziecko do nauki języków obcych, pomóc mu odkryć radość z poznawania nowego języka, zapobiec wykluczeniu językowemu? Garść praktycznych porad w tym zakresie z pewnością usprawni proces opanowywania nowego języka.

Uczniowie ze specjalnymi potrzebami edukacyjnymi (SPE) to uczniowie, którzy nie potrafią samodzielnie sprostać wymogom obowiązujących programów nauczania. SPE stosuje się przede wszystkim wobec następujących grup uczniów:
  • z orzeczeniem o potrzebie kształcenia specjalnego z uwagi na różne niepełnosprawności, w tym autyzm i zespół Aspergera,
  • z opinią poradni psychologiczno-pedagogicznej przykładowo ze względu na choroby przewlekle,
  • potrzebujących wsparcia psychologiczno-pedagogicznego, m.in. w przypadku szczególnych uzdolnień.
Uczniowi z SPE wykazują zróżnicowane trudności uczenia się, wymagające dostosowania kształcenia szkolnego do ich indywidualnych potrzeb i rozwoju. Dotyczy to w szczególności dostosowania:
  • przestrzeni i infrastruktury szkolnej sprzyjającej uczeniu się,
  • tempa pracy, metod, form nauczania i sprawdzania wiedzy, celów i treści merytorycznej,
  • współpracy z nauczycielami specjalistami – nauczyciel wspierający, asystent, specjalista
  • pracy w społeczności klasowej, przyjmującej i funkcjonującej z uczniem ze specjalnymi potrzebami edukacyjnymi.
Należy pamiętać, że zalecenia zawarte w orzeczeniu o potrzebie kształcenia specjalnego są dla nauczycieli i szkoły wiążące.
Podejście włączające zakłada skuteczne zarządzanie różnorodną klasą przez nauczyciela. Klasa różnorodna to klasa składająca się z uczniów rozwijających się niejednolicie, z różnorodnymi umiejętnościami i trudnościami edukacyjnymi oraz odmiennymi stylami i tempem przyswajania wiedzy. Nauczanie włączające realizowane przez pedagogów szkolnych zakłada elastyczność i wyrozumiałość wobec heterogeniczności klasy, właściwe wykorzystanie różnych strategii prowadzenia zajęć, uwzględnianie indywidualnych zainteresowań uczniów, dostosowywanie wymagań do możliwości kształcących się, klarowne i życzliwe porozumiewanie się, współpracę z innymi pedagogami oraz postrzeganie dziecka nie w kontekście jego niepełnosprawności, lecz jako osobę integralną o indywidualnym potencjale. Dodatkowo warto pamiętać, że w klasie różnorodnej niezwykle ważne są poczucie bezpieczeństwa, własnej wartości, zapał do pracy i zdrowie psychiczne wszystkich uczestników. Klarowna i powtarzalna struktura pracy, znajomość i przestrzeganie obowiązujących zasad na lekcji, pozytywne nastawienie nauczyciela do uczniów i wykonywanych obowiązków, jego cierpliwość, życzliwość, żelazna konsekwencja i determinacja również decydują o sukcesie indywidualnym i grupowym. W odniesieniu do nauczania języka obcego w klasie różnorodnej przydatną mogą być następujące wytyczne:
  • nierozpraszająca aranżacja przestrzeni klasowej, w tym celowe usadzenie uczniów ze SPE,
  • praca ciałem, przykładowo wydawanie poleceń za pomocą gestów i mimiki,
  • stosowanie systemu pochwał/ostrzeżeń,
  • wykorzystywanie multisensorycznych form i metod pracy dostosowanych do różnych stylów uczenia się.
Znaczenie rutyny w życiu dziecka w spektrum autyzmu – powtarzalne zachowania w wieku przedszkolnym

Znaczenie rutyny w życiu dziecka w spektrum autyzmu – powtarzalne zachowania w wieku przedszkolnym

Jedną z cech, które stanowią o rozpoznaniu spektrum autyzmu wymienione w najnowszym ICD–11 jest „skłonność do ograniczonych, powtarzalnych i nieelastycznych wzorców zachowania, zainteresowań lub czynności, które są nietypowe lub nadmierne dla danej osoby”. Co to oznacza? Dla każdego dziecka w spektrum autyzmu trochę co innego. Objawy autyzmu mogą być różne i różnie nasilone, nie zawsze są dla innych oczywiste. Nie ulega jednak wątpliwości, że w większości przypadków ogromne znaczenie dla dziecka ze spektrum autyzmu ma rutyna. W artykule omawiamy znaczenie rutyny w życiu dziecka w spektrum autyzmu.

W codziennym życiu przedszkolnym warto pamiętać o kilku zasadach, które pomogą poradzić sobie z wpadkami w rutynie:
  • Trzeba przygotować dziecko i rodzica na zmianę w rytmie, jeśli jesteśmy w stanie ją przewidzieć. Warto opowiedzieć maluchowi o tym, co się będzie działo, nawet jeśli nie jesteśmy pewni, że nas rozumie. Jeśli w planach jest wyjście do zoo, trzeba pokazać przedszkolakowi w spektrum, co tam się będzie działo. Pokazać filmik, ilustracje, opowiedzieć bajkę na ten temat.
  • Warto zapewnić dziecku dostępność jego ulubionych przedmiotów, które mogą poprawić poczucie bezpieczeństwa w nowej sytuacji. Jeśli grupa zmienia salę, to mało elastyczny przedszkolak być może pocieszy się zabawkami, które były w poprzednim miejscu.
  • W czasie wydarzeń przedszkolnych, zwłaszcza, jeśli są głośne i dzieci przebywają w dużej grupie, trzeba mieć dla malucha w spektrum alternatywę. Być może uda się zorganizować pomoc innego dorosłego, który będzie bacznie obserwował przedszkolaka i w razie czego wróci z nim do sali.
  • Należy być uważnym na potrzeby dziecka, choćby pozornie błahe. Jeśli nasz maluch siedzi zawsze na stołówce w tym samym miejscu, inne dzieci powinny o tym wiedzieć. Jeśli dostaje do jedzenia coś innego, niż grupa, również trzeba przygotować na to inne dzieci. Wystarczy wprost powiedzieć, że Bruno, czy Hania mają specjalną dietę i trudno im jeść coś innego, mają kłopot w próbowaniu nowych potraw.
  • W sali przedszkolnej dobrze jest zaaranżować tzw. „kącik wyciszenia”, w którym dziecko w spektrum może spędzić trudny dla niego czas. Może być to zwykły zakątek z poduszkami i kilkoma wyciszającymi zabawkami, trochę w oddaleniu od centrum aktywności grupy. W ten sposób łatwiej będzie przetrwać na przykład nowe zajęcia.
  • Dziecko w spektrum autyzmu potrzebuje czasu, by oswoić się z czymś nowym. Nie ma sensu zmuszać je do uczestniczenia w nowych aktywnościach, warto postawić na powolną adaptację i możliwość obserwacji tego, co się dzieje. Delikatne zachęty oczywiście nie zaszkodzą, ale im mniej presji, tym lepiej dla obu stron.
Sprawdź inne serwisy