Czasem ciche, potajemnie wykonujące niecodzienne obowiązki – innym razem głośne, rozrabiające, skupiające uwagę na sobie, nie rodzicu. Co łączy te dzieci? Dorosłe dzieciństwo, w którym odpowiedzialność za opiekunów to sprawa tak oczywista, że nie poddaje się jej pod wątpliwość. Przeczytaj artykuł i zastanów się czy któryś z Twoich uczniów nie jest dotknięte formą zaniedbania, jaką stanowi p arentyfikacja.
Hasło „interwencja kryzysowa” wywołuje wśród nauczycieli obawę i obniżenie wiary we własne umiejętności, co wstrzymuje przed podejmowaniem działania. Tymczasem większość bardzo często przeprowadza wiele mniejszych interwencji, które rozładowują możliwość pojawienia się kryzysu. W pierwszej części artykułu wyjaśniono, czym jest i jak objawia się kryzys. Część drugą poświęcono zagadnieniom bezpośrednio związanym z interwencją – od czego zacząć, jak rozmawiać z uczniem i jakich działań bezwzględnie unikać.
Gdy moczy się przedszkolak, nie wzbudza to tak dużego niepokoju. Zdarza się, że kilkulatki zajęte zabawą, zawstydzone koniecznością pójścia do toalety nie zgłaszają swoich potrzeb. Zbyt długi pobyt poza budynkiem, stres, napięcie, nagromadzenie wielu bodźców to gotowy przepis na mokre spodenki, nawet jeśli pielucha była odstawiona już dawno. Inaczej jednak sprawa wygląda, jeśli mowa o uczniach – szkół podstawowych, a czasem i średnich.
Gdy świeżo upieczony przedszkolak przekracza próg nowej placówki ma prawo być rozbity i przerażony rychłym rozstaniem z opiekunem. Adaptacja dziecka do nieznanych warunków wymaga niezwykłej cierpliwości, uważności ze strony dorosłych – nie wystarczy pocieszyć i pchnąć malucha przed siebie – trzeba mu pomóc nazwać, zrozumieć i na końcu wygasić zalewające go uczucia. Jednak czasem zdarza się, że czas adaptacji dawno minął, a lęk niezmiennie trwa. Co wtedy?
Przejście do klasy czwartej to dla dzieci czas wielu zmian i konieczność integracji w nowym środowisku, choć najczęściej z tą samą grupą klasową. W tym roku w niektórych szkołach integrację będzie trzeba przeprowadzić zdalnie. To interesujące, ale również trudne wyzwanie dla wychowawcy klasy. Jak przeprowadzić reintegrację grupy?
Wszystko, co nowe rodzi pewne obawy. Dorosły ma jednak wiele różnych punktów odniesienia – gdy zaczyna nową pracę, jest w stanie przewidzieć, jaki ten początek może być. Gdy kilkuletnie dziecko przekracza próg przedszkola po raz pierwszy, żadnego porównania nie ma. To, co mówili rodzice: „będzie tam dużo zabawek”, „poznasz wielu kolegów”, „będziesz się tam dobrze bawił” było zwyczajnie czystą abstrakcją, bo przecież nie da się wyobrazić sobie czegoś, czego się nigdy nie doświadczyło. Jedyne, co można zrobić, to wybuchnąć płaczem.
Pojęcie „kryzys” jest nacechowane mocno negatywnie. Często też kryzys utożsamiany jest z tym, że przeżywający go nie radzi sobie ze swoim życiem czy problemami. Każdy nauczyciel przynajmniej raz w karierze spotka się z kryzysową sytuacją któregoś ze swoich uczniów. I na taką ewentualność warto być przygotowanym, bo często o właśnie pracownicy szkoły stoją na pierwszej linii interwencyjnego wsparcia. W artykule wyjaśniono czym jest kryzys, jakie rodzaje kryzysów można wyróżnić oraz co wskazuje na to, że uczeń znalazł się w kryzysie.
Dzieci przychodzą do przedszkola po raz pierwszy w różnym wieku. Niektóre zaczynają swoją edukację przedszkolną od zerówki inne już w trzecim roku życia. Niezależnie od wieku, indywidualnych różnic i sytuacji, jest to znacząca zmiana środowiska dla dziecka. Dlatego należy zadbać o adaptację dziecka, które rozpoczyna swoją przygodę z przedszkolem.
Współpraca z rodzicami nie układa się najlepiej? Zastanawiasz się, co robisz nie tak, a może jesteś młodym nauczycielem i potrzebujesz wsparcia? Chcesz osiągnąć sukces, brakuje Ci pomysłu? Jest coś o czym powinieneś wiedzieć, a może o tym zapomniałeś. Czy pamiętasz co w Twojej pracy jest najważniejsze? Gdy osiągniesz ten cel, wszystko powoli zacznie się układać.
Jak wspomagać ucznia w trakcie bieżącej pracy na lekcji, stosownie do jego możliwości psychofizycznych i indywidualnych potrzeb? Jak zapewnić dziecku możliwie najlepsze warunki do samodzielnego działania i osiągania celów zajęć?