Zajęcia specjalistyczne a rewalidacyjne – jak prawidłowo organizować

Zdarza się, że dyrektorzy szkół i przedszkoli mają wątpliwości, kiedy są przydzielane zajęcia specjalistyczne, a kiedy rewalidacyjne. Warto pamiętać, że rodzaj zajęć powinien wynikać z orzeczenia o potrzebie kształcenia specjalnego wydanego przez poradnię oraz być określony w indywidualnym programie edukacyjno-terapeutycznym opracowanym dla konkretnego dziecka. Dowiedz się, jak prawidłowo organizować zajęcia specjalistyczne i rewalidacyjne dla uczniów.

Opracowanie programu nauczania dla ucznia z niepełnosprawnością intelektualną w stopniu lekkim

Dostarczenie do szkoły orzeczenia o potrzebie kształcenia specjalnego wydanego ze względu na niepełnosprawność intelektualną w stopniu lekkim nie obliguje nauczycieli do opracowania indywidualnych programów nauczania z poszczególnych przedmiotów. Jeśli wystarczające są odpowiednie dostosowania, to uczeń może realizować wybrany przez nauczyciela program nauczania danego przedmiotu. Sprawdź szczegóły.

Ocena efektywności zajęć rewalidacyjnych może być wymagana częściej niż dwa razy w roku

Przepisy o organizowaniu kształcenia, wychowania i opieki dla uczniów z niepełnosprawnością mówią, że co najmniej dwa razy w roku zespół dokonuje WOPFU. Nie oznacza to jednak, że oceny pomocy udzielanej uczniowi nie można dokonywać częściej. W szczególności ocena efektywności zajęć rewalidacyjnych może być dokonywana częściej niż dwa razy w roku. Sprawdź, jakie są cele oceny i jak często jej dokonywać.

Zajęcia rewalidacyjno-wychowawcze w domu a obecność rodziców uczestnika

Przepisy dotyczące organizacji zajęć rewalidacyjno-wychowawczych wskazują, że zajęcia te mogą być prowadzone w domu uczestnika. W rozporządzeniu wskazano, że opiekę niezbędną w czasie prowadzenia zajęć w domu rodzinnym zapewniają rodzice (prawni opiekunowie). Co oznacza to w praktyce? Czy rodzice muszą być obecni w tym samym pomieszczeniu w czasie trwania zajęć?

Szkoła może zorganizować zajęcia w grupie do 5 uczniów niezależnie od orzeczenia

Zorganizowanie zajęć w tzw. małej grupie jest możliwe nawet, jeżeli w orzeczeniu z poradni psychologiczno-pedagogicznej nie znalazło się takie zalecenie. Decyzję w tym zakresie może podjąć zespół odpowiedzialny za przeprowadzenie WOPFU i opracowanie IPET. Sprawdź szczegóły.

Decyzja zespołu o zakończeniu udzielania pomocy w danej formie

Uczniowie z orzeczeniem o potrzebie kształcenia specjalnego powinni otrzymywać wsparcie w zakresie wskazanym w zaleceniach z poradni. Często jednak nauczyciele i specjaliści pracujący z uczniem stwierdzają, że dalsza pomoc w określonej formie nie jest już potrzebna. Czy zespół nauczycieli może podjąć decyzję o zakończeniu udzielania pomocy w danej formie?

Nauczyciel wspomagający dla ucznia spoza obwodu szkoły – czy dyrektor musi go zatrudnić?

Przyjęcie do szkoły ucznia spoza obwodu zobowiązuje szkołę do wykonywania wszystkich obowiązków wynikających z przepisów prawa oświatowego. W razie dostarczenia orzeczenia o potrzebie kształcenia konieczne jest więc zorganizowania tego kształcenia i zapewnienia zajęć rewalidacyjnych. W odniesieniu do wskazanych przypadków trzeba zapewnić także wsparcie nauczyciela wspomagającego. Szkoła nie może odmówić zatrudnienia nauczyciela wspomagającego, jeżeli uczeń z orzeczeniem mieszka poza obwodem szkoły.

Metoda Ruchu Rozwijającego Weroniki Sherborne. Czym jest? Kto może z niej korzystać?

Coraz więcej mówi się o poznaniu własnego ciała i orientacji w przestrzeni jako elementach wspomagających rozwój dziecka. O związku ciała z samopoczuciem, z poczuciem dobrostanu. Jakość ruchu, oddechu i postawy to czynniki niezwykle istotne w regulacji emocji, poczuciu bezpieczeństwa, pewności siebie. Na szczęście powszechna wiedza na ten temat rośnie z roku na rok. Świadomość, że ciało i umysł rozwijają się łącznie, wpływając na siebie nawzajem, wiele zmieniła w podejściu do pracy z dziećmi oraz w rozumieniu, że ruch prowadzący do poznania własnego ciała i związku z drugim człowiekiem ma charakter terapeutyczny. Sprawdź, jaką rolę odegrała w tym Metoda Ruchu Rozwijającego wg Weroniki Sherborne. 

Społeczne i szkolne trudności ucznia z wadą słuchu

Dołączenie do klasy ucznia z wadą słuchu zawsze jest wyzwaniem dla nauczycieli. A co, gdy do szkoły dołącza dziecko niesłyszące lub prawie niesłyszące? Jakie są najpoważniejsze szkolne trudności ucznia z wadą słuchu i jak im zaradzić? Czy to w ogóle możliwe? Celem artykułu jest obalenie kilku popularnych mitów na temat osób głuchych. Autorka wyjaśnia także, z jakimi problemami boryka się uczeń z wadą słuchu w szkole ogólnodostępnej, a także słyszące dzieci głuchych rodziców. Oprócz tego w tekście zamieszczono praktyczne wskazówki dla nauczycieli. Dowiedz się, jak możesz komunikować się z niesłyszącym lub słabosłyszącym uczniem mimo nieznajomości polskiego języka migowego.

Uczeń w spektrum autyzmu nie chce chodzić do szkoły – co zrobić, aby rozwiązać problem?

Przyczyn niechęci uczęszczania do szkoły może być wiele, a sam problem może odnosić się do wszystkich uczniów, nie tylko tych z orzeczeniem o potrzebie kształcenia specjalnego. O problemie wagarów pisaliśmy w artykule Dlaczego uczniowie uciekają ze szkoły? Tym razem skupimy się na specyficznej sytuacji uczniów w spektrum autyzmu. W artykule zamieszczamy wskazówki, jakie kroki podjąć, aby dowiedzieć się, dlaczego uczeń odmawia chodzenia do szkoły i co zrobić, aby pomóc mu na nowo odnaleźć się w szkolnej rzeczywistości.