Jednym ze słów, które budzą przerażenie rodziców przedszkolaków jest autyzm. Zdarza się, że rodziny wędrują od poradni do poradni, by na wszelkie możliwe sposoby sprawdzić, czy dziecko rozwija się prawidłowo, mimo że nie odbiega umiejętnościami od rówieśników. Innym razem autyzm zostanie dostrzeżony bardzo późno, w wieku wczesnoszkolnym, choć od dawna powinien otrzymywać pomoc. Dlatego warto posiadać podstawową wiedzę na temat całościowych zaburzeń rozwoju, by obserwować dziecko i jego rozwój z dostatecznym namysłem i uwagą.
Klasa szkolna, to zespół osób o różnorodnych możliwościach, potrzebach, o określonej wrażliwości, różnych sposobach wyrażania emocji. To grupa młodych ludzi, czasami chętnych do pracy, ambitnych, czasami biernych. Zmotywowanych lub niechętnych, pracowitych lub leniwych. Ta różnorodność charakterów i zachowań uczniów wywołuje potrzebę bycia nauczycielem elastycznym. Sprostanie wymaganiom dzieci i młodzieży wymusza ciągłe poszukiwanie takich rozwiązań edukacyjnych, które będą służyły nie tylko najwyższej efektywności kształcenia, osiąganiu przez uczniów sukcesu, ale przede wszystkim będą dawały uczniowi satysfakcję z wykonywanej pracy i poczucie, że każdego dnia zdobywają nową wiedzę i nabywają nowych, ciekawych doświadczeń.
Często jako pedagodzy, ale również jako rodzice, zadajemy sobie dręczące nas pytanie co jest z tym dzieckiem (uczniem), czemu ono tak się zachowuje, z czym mamy do czynienia, czy to chwilowe, czy to już coś poważnego? Gdzie zatem leży granica pomiędzy złym wychowaniem, a niedostosowaniem społecznym?
W artykule znajdziecie Państwo, praktyczne informacje dotyczące form pracy z uczniem zdolnym (przydatne do wdrożenia indywidualnego programu lub toku nauki), wskazówki dla wychowawcy do przygotowania opinii o uczniu oraz przykładowe zadania nauczyciela – opiekuna ucznia szczególnie uzdolnionego.
Dysgrafia, czyli problemy z pisaniem, to jedna z najczęstszych obok dysleksji i dysortografii przyczyna trudności szkolnych uczniów. Zdarza się, że niedokładności w odtwarzaniu liter i ich niekształtność jest tak silna, że uczeń nie jest w stanie sam odczytać tego, co zapisał. Sprawdź, w jaki sposób szkoła może pomóc mu w trakcie bieżącej nauki.
Uczeń, który otrzymał orzeczenie o potrzebie nauczania indywidualnego co do zasady nie uczestniczy w zajęciach edukacyjnych na ternie szkoły. Niejednokrotnie takiemu uczniowi trzeba jednak udzielać również pomocy psychologiczno-pedagogicznej. Sprawdź, czy te zajęcia muszą być zorganizowane w domu ucznia czy raczej może on uczestniczyć w nich w szkole.
Osoby niebędące obywatelami polskimi, podlegające obowiązkowi szkolnemu lub obowiązkowi nauki, mogą korzystać z dodatkowych zajęć wyrównawczych w zakresie przedmiotów nauczania. Zajęcia organizuje organ prowadzący szkołę, nie dłużej jednak niż przez okres 12 miesięcy.
Uczeń przybywający z zagranicy może być kwalifikowany do odpowiedniej klasy uwzględnieniem wieku lub opinii rodzica wyrażonej w formie ustnej lub pisemnej. Decyzję w sprawie sposobu przyjęcia ucznia podejmuje jednak zawsze dyrektor szkoły. Co w sytuacji, gdy uczeń przyjęty do danej klasy nie radzi sobie z realizacją podstawy programowej? Czy w takim przypadku można cofnąć go do klasy programowo niższej?
Wsparcie udzielane uczniom w szkole można opisać poprzez 3 modele organizowanej pomocy psychologiczno-pedagogicznej. W każdym z modeli ważną role odgrywa współpraca szkoły z poradnią. Organizacja tej pomocy jest ważnym elementem udzielanego wsparcia i ma wpływ na skuteczność podejmowanych działań wspierających ucznia. Przedstawiamy szczegóły zastosowania tych modeli!
Artykuł zawiera omówienie sposobów prowadzenia rozpoznania umiejętności uczniów klas I–III z ryzykiem występowania specyficznych trudności w uczeniu się matematyki. Zawarto w nim przykładowy arkusz obserwacji dotyczącej funkcjonowania ucznia oraz wskazówki do pracy obejmujące różnorodne metody i formy wsparcia.