Zasady prowadzenia dokumentacji przez nauczycieli specjalistów określa rozporządzenie MEN. Przepisy wskazują jednak na minimalny, obowiązkowy wykaz dokumentów. Najważniejszy z pewnością są dzienniki dokumentujące przebieg nauczania i udzielania pomocy psychologiczno-pedagogicznej. Tymczasem w przypadku nauczycieli wspomagających oraz specjalistów prowadzących w szczególności zajęcia rewalidacyjne, warto prowadzić również własne notatki. Jak to robić? Sprawdź, jaką dokumentację może prowadzić pedagog specjalny poza arkuszem obserwacji. Co warto zbierać, aby potem udzielać efektywnej pomocy uczniowi?
W celu przeprowadzenia diagnozy ucznia specjalista z poradni psychologiczno-pedagogicznej może przeprowadzić obserwację w szkole. W takim przypadku nie jest wymagana zgoda rodziców pozostałych uczniów na obecność specjalisty. A co z nauczycielem prowadzącym lekcję? Czy musi zgodzić się na to, aby psycholog z poradni obserwował prowadzone przez niego zajęcia?
Koniec roku szkolnego to czas na zaplanowanie pracy związanej z podsumowaniem efektów pomocy psychologiczno-pedagogicznej w przedszkolu i szkole. Za podsumowanie odpowiedzialny jest dyrektor, który ocenia pracę nauczycieli i specjalistów. Sprawdź, jak ocenić efektywność pomocy psychologiczno-pedagogicznej udzielanej w szkole.
Szkoła organizuje zajęcia dydaktyczno-wyrównawcze dla uczniów mających trudności w nauce. W rozporządzeniu wskazano, że trudności te dotyczą w szczególności spełniania wymagań edukacyjnych wynikających z podstawy programowej kształcenia ogólnego dla danego etapu edukacyjnego. W wielu szkołach takie zajęcia organizowane są dla uczniów na tym samy etapie edukacyjnym, ale w różnym wieku. Sprawdź czy takie rozwiązanie jest prawidłowe.
Żadne przepisy nie mówią, że wszystkie godziny zajęć rewalidacyjnych z uczniem musi prowadzić ten sam nauczyciel. W wielu przypadkach byłoby to wręcz niewskazane, ponieważ potrzeby ucznia mogą być zróżnicowane. Doskonałym przykładem jest uczeń z niepełnosprawnościami sprzężonymi.
Przyjęcie do szkoły ucznia z Ukrainy nakłada na szkołę obowiązek zapewnienia takich samych warunków edukacji, jak obywatelom polskim. W praktyce oznacza to także konieczność opracowania i wdrożenia dostosowań edukacyjnych. Oprócz tego niezbędne jest prowadzenie określonej przepisami dokumentacji.
Szkoły i przedszkola mają obowiązek realizowania zaleceń zawartych w opiniach poradni psychologiczno-pedagogicznej. Nie oznacza to jednak, że brak orzeczenia uniemożliwia organizację zajęć specjalistycznych. W artykule wyjaśniamy, kiedy przedszkole i szkoła może zorganizować zajęcia korekcyjno-kompensacyjne mimo braku opinii.
Do wniosku o wydanie orzeczenia lub opinii dołącza się m.in. zaświadczenia oraz wyniki obserwacji i badań psychologicznych, psychiatrycznych i lekarskich. W przepisach brak jednak informacji, jaki jest okres ważności zaświadczenia wydanego przez lekarza. Czy w sytuacji ubiegania się o wydanie orzeczenia na kolejny etap edukacyjny trzeba dostarczać nowe zaświadczenie?
Nauczyciele i specjaliści, prowadzący zajęcia z uczniem z orzeczeniem tworzą zespół. Do zadań zespołu należy m.in. dokonanie WOPFU oraz opracowanie IPET. Spotkania tego zespołu odbywają się nie rzadziej niż dwa razy w roku. W jakim czasie powinny być organizowane spotkania zespołu? Czy może ono odbywać w czasie przeznaczonym na realizację zajęć rewalidacyjnych albo specjalistycznych? Czy spotkania zespołu dla ucznia z orzeczeniem odbywają się w ramach czasu na zajęcia z uczniami czy zadań statutowych?
Orzeczenie o potrzebie kształcenia specjalnego jest wydawane uczniom z niepełnosprawnością, autyzmem (w tym ZA) oraz zagrożonym wykluczeniem społecznym i niedostosowanym społecznie. Uczeń, który ma takie orzeczenie może jednak jednocześnie wymagać zorganizowania nauczania indywidualnego. Objęcie kształceniem specjalnym nie wyklucza przecież sytuacji, w której stan zdrowia nie pozwala lub znacznie utrudnia uczęszczanie do szkoły. Sprawdź, jak zorganizować nauczanie indywidualne dla ucznia z orzeczeniem o potrzebie kształcenia specjalnego.