„Oczywiście, żeby wyjść frontowymi drzwiami, musiałam dotknąć klamki i ust. Zazwyczaj robiłam to trzydzieści trzy razy. Tyle razy musiałam wykonać tę czynność, by móc przestać. Trzydzieści trzy idealne razy i co najmniej pół godziny później niż planowałam, mogłam w końcu wyjść ” opowiada o swoich natręctwach bohaterka książki „Całując klamki” autorstwa T. S. Hesser. Opis jej codzienności wiernie odzwierciedla to, z czym mierzą się uczniowie z rozpoznaniem obsessive-compulsive disorder ( OCD), czyli zaburzeniem obsesyjno-kompulsyjnym.
Fajne lekcje, lepsze zapamiętywanie, bardziej trwałe efekty pracy? To możliwe, jeśli proces nauczania i uczenia się przebiega w sposób przyjazny dla mózgu. Poznaj fakty i mity na temat uczenia się i nauczania, aby wesprzeć uczniów w szybszym i bardziej efektywnym przyswajaniu wiedzy.
Spotkać dziecko, które zmaga się dysforią płciową nie jest może tak łatwo, natomiast jeśli już jest w pobliżu, grono pedagogiczne zwykle ma wiele wątpliwości. Co robić, jak reagować, w jaki sposób zwracać się do niezwykłego ucznia? Jak podchodzić do tematu w przedszkolu, szkole podstawowej, a jak w średniej?
Pełnienie funkcji opiekuna stażu, szczególnie jeżeli taką rolę realizuje się po raz pierwszy, może być dla opiekuna stresujące. Warto więc zastanowić się, jakie są podstawowe zadania opiekuna i jak powinny korespondować z nimi wymagania stawiane nauczycielowi ubiegającemu się o uzyskanie kolejnego stopnia awansu zawodowego. Czym różnią się zadania opiekuna nauczyciela stażysty od zadań opiekuna nauczyciela kontraktowego? Czy spisywanie kontraktu jest obowiązkowe i jak powinien wyglądać taki kontrakt?
Czasem ciche, potajemnie wykonujące niecodzienne obowiązki – innym razem głośne, rozrabiające, skupiające uwagę na sobie, nie rodzicu. Co łączy te dzieci? Dorosłe dzieciństwo, w którym odpowiedzialność za opiekunów to sprawa tak oczywista, że nie poddaje się jej pod wątpliwość. Przeczytaj artykuł i zastanów się czy któryś z Twoich uczniów nie jest dotknięte formą zaniedbania, jaką stanowi p arentyfikacja.
Hasło „interwencja kryzysowa” wywołuje wśród nauczycieli obawę i obniżenie wiary we własne umiejętności, co wstrzymuje przed podejmowaniem działania. Tymczasem większość bardzo często przeprowadza wiele mniejszych interwencji, które rozładowują możliwość pojawienia się kryzysu. W pierwszej części artykułu wyjaśniono, czym jest i jak objawia się kryzys. Część drugą poświęcono zagadnieniom bezpośrednio związanym z interwencją – od czego zacząć, jak rozmawiać z uczniem i jakich działań bezwzględnie unikać.
Gdy moczy się przedszkolak, nie wzbudza to tak dużego niepokoju. Zdarza się, że kilkulatki zajęte zabawą, zawstydzone koniecznością pójścia do toalety nie zgłaszają swoich potrzeb. Zbyt długi pobyt poza budynkiem, stres, napięcie, nagromadzenie wielu bodźców to gotowy przepis na mokre spodenki, nawet jeśli pielucha była odstawiona już dawno. Inaczej jednak sprawa wygląda, jeśli mowa o uczniach – szkół podstawowych, a czasem i średnich.
Gdy świeżo upieczony przedszkolak przekracza próg nowej placówki ma prawo być rozbity i przerażony rychłym rozstaniem z opiekunem. Adaptacja dziecka do nieznanych warunków wymaga niezwykłej cierpliwości, uważności ze strony dorosłych – nie wystarczy pocieszyć i pchnąć malucha przed siebie – trzeba mu pomóc nazwać, zrozumieć i na końcu wygasić zalewające go uczucia. Jednak czasem zdarza się, że czas adaptacji dawno minął, a lęk niezmiennie trwa. Co wtedy?
Przejście do klasy czwartej to dla dzieci czas wielu zmian i konieczność integracji w nowym środowisku, choć najczęściej z tą samą grupą klasową. W tym roku w niektórych szkołach integrację będzie trzeba przeprowadzić zdalnie. To interesujące, ale również trudne wyzwanie dla wychowawcy klasy. Jak przeprowadzić reintegrację grupy?
Wszystko, co nowe rodzi pewne obawy. Dorosły ma jednak wiele różnych punktów odniesienia – gdy zaczyna nową pracę, jest w stanie przewidzieć, jaki ten początek może być. Gdy kilkuletnie dziecko przekracza próg przedszkola po raz pierwszy, żadnego porównania nie ma. To, co mówili rodzice: „będzie tam dużo zabawek”, „poznasz wielu kolegów”, „będziesz się tam dobrze bawił” było zwyczajnie czystą abstrakcją, bo przecież nie da się wyobrazić sobie czegoś, czego się nigdy nie doświadczyło. Jedyne, co można zrobić, to wybuchnąć płaczem.