Własne zdanie ma każdy. Nie każdy potrafi jednak zaprezentować je i uargumentować na forum. W jaki sposób przekonać innych, jak przestawią swój punkt widzenia? Jak dyskutować, nie obrażając rozmówcy? Sztuka dyskusji jest bardzo trudna, łatwo o zgubienie wątku czy trudne emocje. Celem lekcji Trudna sztuka dyskutowania jest nauczenie uczniów metod prowadzenia dyskusji. W jej przebiegu proponowana jest rozmowa na temat ściągania. Prawidłowe przeprowadzenie lekcji wymaga bezstronności i dystansu do omawianego tematu, tak by nie narzucać uczniom zdania, i tak by dyskusja mogła zaistnieć (a jak wiadomo, do tego niezbędne jest wystąpienie dwóch przeciwnych poglądów).
Lekcja jest pierwszym spotkaniem uczniów klasy III z nowym wychowawcą. Powinna odbyć się w ostatnich tygodniach nauki w klasie III. Służy zbudowaniu poczucia bezpieczeństwa i pozytywnego nastawienia dzieci do nadchodzącego etapu edukacji. Dla nowego wychowawcy jest ważnym elementem przygotowania się do pracy z grupą.
Nauczyciel, któremu powierzono opiekę nad klasą, musi mieć świadomość, że odtąd będzie nie tylko nauczycielem przedmiotu, ale również wychowawcą, a to wiąże się z koniecznością sprostania wielu obowiązkom i wcielenia się w wiele ról. Jakie zadania czekają wychowawcę? Tego dowiesz się z artykułu.
Diagnoza pedagogiczna stanowi jeden z elementów kompleksowego i wielopłaszczyznowego procesu diagnostycznego dziecka. Diagnozowanie pedagogiczne w obszarze resocjalizacji jest czynnością stawiania rzetelnych rozpoznań w celach wychowawczych, o charakterze wspierającym i resocjalizującym. Dotyczy to osób niedostosowanych społecznie lub zagrożonych niedostosowaniem. Jakie działania i postawy wspomagają prawidłowy kontakt diagnostyczny? Co może rozwijać i ożywiać kontakt diagnostyczny? Jak radzić sobie z oporem w kontakcie diagnostycznym? W niniejszym artykule zostaną przedstawione wskazówki dla wychowawców, pedagogów i psychologów szkolnych, którzy nawiązują kontakt diagnostyczny z uczniami zagrożonymi niedostosowaniem społecznym lub niedostosowanymi społecznie.
Wychowawca musi dbać o dobro całej klasy i działać na rzecz jej integracji oraz rozwoju. Jednym z nadrzędnych zadań wychowawcy jest rozpoznawanie potrzeb każdego z uczniów i próby zaspokajania ich. Gdy jednak do klasy uczęszcza uczeń z orzeczeniem o potrzebie kształcenia specjalnego, może być konieczne zaakcentowanie pewnych działań, w szczególności tych nakierowanych na integrowanie zespołu klasowego czy zindywidualizowane podejście do każdego ucznia. Sprawdź, jaką rolę pełni i jakie zadania powinien realizować wychowawca.
Z artykułu dowiesz się m.in.:
Dzieci ze specyficznymi zaburzeniami mowy stanowią bardzo zróżnicowaną grupę. I to zarówno pod względem rozwoju ruchowego, poznawczego, jak i społeczno-emocjonalnego. Diagnoza tej grupy dzieci nie jest łatwa i szybka. Często też w praktyce niestety okazuje się, że jest mylna. A to prowadzi do braku możliwości lub ograniczenia w zapewnieniu dziecku wsparcia. Dowiedz się, czym jest specyficzne zaburzenie językowe (SLI). Sprawdź, jak zaburzenia mowy dziecka są postrzegane w kontekście prawa oświatowego.
Pobierz:
Dziecko ze zdiagnozowanym autyzmem lub zespołem Aspergera (i nie tylko ono!) będzie się czuło pewnie i bezpiecznie w miejscu, w którym panuje ład i przewidywalna struktura. Uporządkowanie przestrzeni szkolnej i klasowej pozwoli uczniowi sprawniej poruszać się po placówce oraz zmniejszy jego niepokój i napięcie. Poniższy artykuł opisuje najważniejsze kwestie, na które warto zwrócić uwagę w szeroko pojętym środowisku fizycznym, aby poprawić funkcjonowanie ucznia.
Uczniowie z niepełnosprawnością coraz częściej realizują edukację w klasach ogólnodostępnych, w tzw. włączeniu. Taka sytuacja nakłada na wychowawcę klasy szczególne zadania, których realizacja wymaga koordynacji systematycznej współpracy nauczycieli w celu rozpoznania specjalnych potrzeb edukacyjnych ucznia oraz planowanie odpowiedniego wsparcia.
Jakie zadania spoczywają na wychowawcy klasy do której uczęszcza uczeń z orzeczeniem o potrzebie kształcenia specjalnego
Co należy do obowiązków nauczycieli i specjalistów pracujących z uczniem z orzeczeniem
Na czym polega dostosowanie programu nauczania dla ucznia z niepełnosprawnością lub niedostosowaniem społecznym
W opiniach poradni psychologiczno-pedagogicznej możemy spotkać się z dwoma terminami diagnostycznymi odnoszącymi się do uczniów z nadpobudliwością psychoruchową: ADHD (ang. Attention Deficit Hyperactivity Disorder) czyli zespół nadpobudliwości psychoruchowej z zaburzeniami koncentracji lub też zaburzenia hiperkinetyczne. W praktyce pedagogicznej bardziej rozpowszechniona jest nazwa ADHD i tą terminologią będę posługiwać się w artykule, który ma na celu zobrazowanie funkcjonowania ucznia z tą dysfunkcją.
Dzieci cudzoziemców oraz dzieci obywateli polskich powracające z zagranicy, które uczyły się w innych systemach oświaty, mogą realizować obowiązek szkolny w publicznych szkołach i placówkach do ukończenia 18 roku życia. Readaptacja po kształceniu za granicą może być trudna – przede wszystkim ze względu na różnice kulturowe. Dowiedz się, z jakimi trudnościami najczęściej borykają się dzieci powracające z zagranicy, a jakie są ich mocne strony?
Ocenianie ucznia posiadającego orzeczenie o potrzebie kształcenia specjalnego wydane ze względu na niepełnosprawność intelektualną w stopniu umiarkowanym lub znacznym przebiega na innych zasadach niż w odniesieniu do uczniów nieposiadających takiego orzeczenia. Upewnij się, że znasz zasady.
Klasa szkolna, to zespół osób o różnorodnych możliwościach, potrzebach, o określonej wrażliwości, różnych sposobach wyrażania emocji. To grupa młodych ludzi, czasami chętnych do pracy, ambitnych, czasami biernych. Zmotywowanych lub niechętnych, pracowitych lub leniwych. Ta różnorodność charakterów i zachowań uczniów wywołuje potrzebę bycia nauczycielem elastycznym. Sprostanie wymaganiom dzieci i młodzieży wymusza ciągłe poszukiwanie takich rozwiązań edukacyjnych, które będą służyły nie tylko najwyższej efektywności kształcenia, osiąganiu przez uczniów sukcesu, ale przede wszystkim będą dawały uczniowi satysfakcję z wykonywanej pracy i poczucie, że każdego dnia zdobywają nową wiedzę i nabywają nowych, ciekawych doświadczeń.
W artykule znajdziecie Państwo, praktyczne informacje dotyczące form pracy z uczniem zdolnym (przydatne do wdrożenia indywidualnego programu lub toku nauki), wskazówki dla wychowawcy do przygotowania opinii o uczniu oraz przykładowe zadania nauczyciela – opiekuna ucznia szczególnie uzdolnionego.
Na czym polega współpraca między wychowawcą a specjalistami? Czy jest potrzebna? Co może zyskać każda ze stron? Co należy do wychowawcy, a co do specjalisty i w jaki sposób mają się uzupełniać? Odpowiedzi na te pytania znajdą Państwo w artykule.
Często jako pedagodzy, ale również jako rodzice, zadajemy sobie dręczące nas pytanie co jest z tym dzieckiem (uczniem), czemu ono tak się zachowuje, z czym mamy do czynienia, czy to chwilowe, czy to już coś poważnego? Gdzie zatem leży granica pomiędzy złym wychowaniem, a niedostosowaniem społecznym?
© ePedagogika.pl - Portal dla pedagogów i wychowawców z pasją.
