W artykule znajdziecie Państwo, praktyczne informacje dotyczące form pracy z uczniem zdolnym (przydatne do wdrożenia indywidualnego programu lub toku nauki), wskazówki dla wychowawcy do przygotowania opinii o uczniu oraz przykładowe zadania nauczyciela – opiekuna ucznia szczególnie uzdolnionego.
Na czym polega współpraca między wychowawcą a specjalistami? Czy jest potrzebna? Co może zyskać każda ze stron? Co należy do wychowawcy, a co do specjalisty i w jaki sposób mają się uzupełniać? Odpowiedzi na te pytania znajdą Państwo w artykule.
Często jako pedagodzy, ale również jako rodzice, zadajemy sobie dręczące nas pytanie co jest z tym dzieckiem (uczniem), czemu ono tak się zachowuje, z czym mamy do czynienia, czy to chwilowe, czy to już coś poważnego? Gdzie zatem leży granica pomiędzy złym wychowaniem, a niedostosowaniem społecznym?
Osiągnięcie gotowości szkolnej przez dziecko pięcioletnie umożliwia mu, na wniosek rodziców, podjęcie nauki w szkole podstawowej w wieku sześciu lat. Sprawdź czy jeśli już po przyjęciu dziecka do szkoły stwierdzona zostanie niedojrzałość emocjonalna, będzie możliwe powtarzanie przez niego klasy, mimo osiągania dobrych wyników w nauce.
Korzystanie z pomocy psychologa lub psychiatry może być postrzegane przez środowisko szkolne źle – jako oznaka zaburzenia, tajemniczych trudności psychicznych, które mogą budzić lęk i przyczyniać się do odrzucenia. Tym większy niepokój pojawia się wtedy, gdy w otoczeniu znajdzie się osoba, która ma już za sobą diagnozę psychiatryczną i konkretne rozpoznanie.
Rozmawiając ze znajomymi, zdarza Ci się zapewne usłyszeć, że uskarżają się na depresję. Termin depresja jest odmieniany przez wszystkie przypadki, podobnie jak termin stres. Depresja wydaje się być w ostatnich latach często występującym zjawiskiem. Czy dotyczy wyłącznie dorosłych, czy na depresję mogą cierpieć również małe dzieci i nastolatki? Czy wiesz, że w każdej klasie średnio dwoje dzieci cierpi na tę chorobę?
Z artykułu dowiesz się m.in.:
Samookaleczenia uczniów nie należą do sytuacji rzadkich. Zdarza się także, że do aktu samookaleczenia dochodzi na terenie szkoły. W takiej sytuacji każdy nauczyciel, który dowiedział się o zdarzeniu powinien natychmiast wezwać pomoc. Następnie wychowawca powiadamia psychologa, dyrektora szkoły i rodziców. A co potem? Jakie kroki powinna podjąć szkoła?
Przepisy prawa oświatowego nie określają szczegółowej procedury organizowania indywidualnego programu lub toku nauki, ani zasad tworzenia związanej z tym dokumentacji. Jednak analiza przepisów pozwala wskazać, jakie czynności dokumenty i w jakiej kolejności trzeba opracować. Zapoznaj się z proponowaną procedurą i pobierz wzory niezbędnych dokumentów.
W pracy interwenta kryzysowego praktycznie codziennie spotykam się z nastolatkami, którzy się uszkadzają. Nie znamy dokładnej liczby, ale można zaryzykować twierdzenie, że jest to zjawisko znacząco upowszechniające się wśród uczniów. Okaleczać można się na różne sposoby i w różnych miejscach – w domu, szkole i na podwórku.
Podawane w mediach informacje o ADHD często są ze sobą sprzeczne. Jedni podważają istnienie tego zaburzenia, inni proponują różnorodne metody leczenia, niektóre naprawdę niekonwencjonalne. Można śmiało założyć, że w każdej szkole jakieś dziecko z taki trudnościami się znajdzie – według statystyk zaburzenie to rozpoznaje się u ok. 1% populacji dzieci szkolnych. Dlatego warto przyjrzeć się bliżej funkcjonowaniu uczniów z tym zespołem, by móc zastanowić się, w jaki sposób można ich wesprzeć – wspierając jednocześnie siebie i swoją nauczycielską cierpliwość.
Do gabinetu psychologów dziecięcych coraz częściej trafiają rodzice zaniepokojeni tym, jak ich dziecko się odżywia. Obserwują wycofanie córki czy syna z jedzenia wspólnie z rodziną, nasilające się ograniczenia ilości jedzenia, dążenie do odchudzania się, wykonywania ćwiczeń, odrzucania różnych produktów. Martwią się tym, ile czasu ich dziecko spędza na przyglądaniu się własnemu ciału, ważeniu, porównywaniu się do kolegów. Niepokój budzą sytuacje, w których dziecko odmawia jedzenia lub zjada je po kryjomu w dużych ilościach.
We wszystkich szkołach są uczniowie, którzy sprawiają problemy wychowawcze. Znaczny odsetek problemów w tym zakresie wiąże się z zaburzonymi zachowaniami i reakcjami emocjonalnymi występującymi zarówno podczas lekcji, jak również na przerwach i na zajęciach pozalekcyjnych. Co należy rozumieć przez pojęcie zaburzeń emocji i zachowania, jaki zakres zachowań wpisuje się w to zjawisko i pomóc uczniom odnaleźć się w rzeczywistości szkolnej?
Prezentowany scenariusz zajęć został przygotowany z myślą o godzinach do dyspozycji wychowawcy w klasach IV-VIII szkoły podstawowej. Uwzględniono w nim zmiany programowe, zgodnie z którymi uczeń powinien zdobywać wiedzę, umiejętności i kompetencje społeczne na podstawie samodzielnych działań. Jego głównym celem jest zachęcenie wychowanka do refleksyjnego myślenia na temat szkoły, roli nauczyciela i ucznia. Scenariusz może być wykorzystywany przez wychowawców w dowolnej części roku.
Wyobraźnia dziecka stanowi ważny i przydatny przekaźnik odbioru rzeczywistości. Często dzieci mierzą się z otaczającym je światem uciekając w fantazje. Będąc wychowawcą, pedagogiem czy psychologiem można wyjść temu naprzeciw i ułatwić dziecku zmaganie się z problemami wykorzystując przy tym jego zasoby. Dobrym narzędziem do takiej pracy jest bajka.
Planowanie, organizacja i realizacja pomocy psychologiczno-pedagogicznej jest zadaniem każdego nauczyciela, jednak wychowawca klasy ma w tym zakresie swoje specyficzne zadania wyznaczone prawem oświatowym. Sprawdź, jakie zadania spoczywają na wychowawcy, a jakie na pozostałych uczestnikach procesu dydaktyczno-wychowawczego i opiekuńczego. Poznaj schemat organizowania i udzielania pomocy psychologiczno-pedagogicznej krok po kroku.
© ePedagogika.pl - Portal dla pedagogów i wychowawców z pasją.
