Opracowanie zawiera najważniejsze informacje i podstawy prawne dotyczące programu wychowawczo-profilaktycznego oraz określa rolę wychowawcy klasy w jego tworzeniu i realizacji.
W drugiej części artykułu opisano najistotniejsze elementy programu wychowawczo-profilaktycznego, stanowiące drogowskazy do pracy dla zespołu odpowiedzialnego za jego przygotowanie. Informacje te posłużą także radzie pedagogicznej, która program będzie realizować we współpracy z rodzicami i instytucjami specjalistycznymi wspierającymi pracę szkoły.
Uczeń chory, którego stan zdrowia uniemożliwia lub tylko utrudnia uczęszczanie do szkoły, może realizować obowiązek nauki w formie indywidualnego nauczania. W dokumentach prawa oświatowego zawarto zapis, który stanowi, że najważniejszym celem nauczania w zreformowanej szkole jest takie organizowanie nauki, aby ułatwić uczniom chorym jak najszybszy powrót do szkoły. Służą temu cele edukacji włączającej. W drugim artykule, z cyklu organizacji w szkole różnych form wsparcia, przedstawiamy najważniejsze założenia związanych z indywidualnym nauczaniem dzieci.
W ostatnich latach jednym z kluczowych zadań szkoły i celów do osiągnięcia przez nauczycieli jest pełne włączanie uczniów ze specjalnymi potrzebami edukacyjnymi w grupę rówieśniczą. To wiedza i umiejętności nauczycieli i wychowawców sprawiają, że kształcenie jest efektywne i najlepiej dostosowane do potrzeb uczniów. W artykule znajdziecie odpowiedzi na najczęściej zadawane pytania dotyczące organizacji zindywidualizowanej ścieżki kształcenia oraz wskazówki – jak zorganizować zajęcia w razie wystąpienia w szkole trudności organizacyjnych.
Z artykułu dowiesz się m.in.:
Poznasz również trzy propozycje dotyczące organizacji zindywidualizowanej ścieżki kształcenia w razie pojawienia się trudności organizacyjnych z zapewnieniem realizacji zajęć z języka polskiego.
Artykuł umożliwia zapoznanie się z wizją dobrej pracy wychowawcy z uczniami z perspektywy dyrektora. Jest próbą odpowiedzi na pytanie – na jakie problemy powinien zwrócić uwagę nauczyciel rozpoczynający pracę na tym stanowisku? Porady i wskazówki wieloletniego dyrektora pomagają w unikaniu błędów wynikających z braku doświadczenia.
W tekście znajdziesz kilka porad dotyczących budowania podstaw dobrych relacji i współpracy pomiędzy wychowawcą a uczniami. Zasady opisane w tekście dotyczą również wszystkich relacji, również pomiędzy dorosłymi – nauczycielami i rodzicami.
Wyznawane wartości przejawiają się w tym jak działamy, myślimy, podejmujemy decyzje. W tekście znajdziesz kilka praktycznych wskazówek i ćwiczeń, które pozwolą ci przyjrzeć się wartościom, które mogą kierować twoimi działaniami jako wychowawcy. Proponowane zadania mają charakter samorozwojowy oraz mogą przeciwdziałać wypaleniu zawodowemu, ponieważ nadają większy sens naszej pracy, mogą stać się podstawą budowania osobistego programu wychowawczego dla klasy.
Wielu nauczycielom praca z młodzieżą kojarzy się ze swego rodzaju walką – walką o uwagę, odpowiednie zachowanie czy wywiązywanie się przez uczniów ze szkolnych obowiązków. Nauczyciele dość często skarżą się na okazywanie przez uczniów braku szacunku, zakłócanie toku lekcji poprzez rozmowy, zajmowanie się sprawami niezwiązanymi z zajęciami, konflikty pomiędzy uczniami czy zaczepki słowne kierowane pod adresem prowadzącego lekcję. Marzą o tym, by móc spokojnie przeprowadzić lekcję, zrealizować założony materiał i nie musieć wciąż się zajmować kwestiami związanymi z zachowaniem uczniów i ich dyscyplinowaniem.
W Polsce nieustannie toczy się debata poświęcona edukacji skierowanej na poszukiwanie dobrych rozwiązań dla współczesnej szkoły. Dobrych, czyli odpowiadających nie tylko potrzebom dydaktyczno-wychowawczym dzieci i młodzieży, ale również, a może przede wszystkim, potrzebom społecznym dzisiejszego świata oraz zmieniającej się edukacji. Wobec powyższego badanie potrzeb w zakresie rozwoju zawodowego i funkcjonowania nauczycieli w systemie ustawicznych zmian w edukacji powinno przybierać wymiar interdyscyplinarny i być jednym z podstawowych zadań współczesnej pedagogiki. Dowiedz się, które kompetencje powinni w szczególności doskonalić nauczyciele i wykorzystaj gotowe kwestionariusze wspierające badanie własnych potrzeb.
Każdego dnia starasz się dbać o zaspokojenie potrzeb swoich uczniów, w tym tych ze specjalnymi potrzebami edukacyjnymi, wśród których mogą być uczniowie z chorobami przewlekłymi. Oprócz satysfakcji z pracy, odczuwasz wiele stresu i spotykasz się z trudnymi sytuacjami. Czy zdarzyło ci się myśleć o swoim uczniu z chorobą przewlekłą podczas rodzinnego obiadu? Czy martwisz się tym, że stan zdrowia ucznia się pogarsza i nie możesz mu pomóc? W poniższym artykule dowiesz się jak możesz zadbać o siebie, żeby móc opiekować się uczniem z chorobą przewlekłą.
Istotą stresu są zakłócenia równowagi między potrzebami a możliwościami ich spełnienia. Zakłócenia te mogą być powodem obniżenia zdolności człowieka do skutecznego działania. Subiektywne postrzeganie wydarzenia przez każdego z nas, nasze myśli i emocje z nim związane, mają znaczący wpływ na nasze działanie. Każdy z nas ma swój sposób reakcji na stres, swoje schematy postępowania. W artykule Stres w pracy nauczyciela w części 1 i 2 podejmiemy próbę odpowiedzi na następujące pytania: Jak doskonalić umiejętność rozpoznawania sygnałów stresu? Jak skutecznie radzić sobie ze stresem – świadomie reagować lub zapobiegać.
Szkoła to miejsce, w którym często pojawiają się stresory, czyli czynniki powodujące stany napięcia. Dotyczy to wszystkich: uczniów i ich rodziców oraz nauczycieli.Trudna sytuacja dla jednego nauczyciela będzie stresem, dla innego wyzwaniem. Autorzy wielu publikacji dotyczących wypalenia zawodowego wskazują na konieczność stałej troski o siebie zapobiegającej pojawieniu się przewlekłego stresu.
Szczególną rolę w procesie wychowania młodego pokolenia odgrywa wychowawca klasy. Zostaje mu powierzona konkretna grupa dzieci lub młodzieży. Jego zadaniem jest rozpoznanie problemów oraz monitorowanie poziomu realizacji celów wychowawczych. Następnie, zgodnie z wnioskami, planowanie lub modyfikowanie działań wychowawczych.
Pamiętasz sytuację, kiedy wiesz, że masz do zrobienia coś ważnego, a zmęczenie zniechęca cię do działania albo sytuację, gdy idąc na lekcję spotykasz na korytarzu szkoły koleżankę i rozmawiacie o czymś śmiesznym, co bardzo cię rozbawia? W pierwszym przypadku potrzebujesz podnieść poziom energii żeby zacząć działanie, w drugim musisz umieć wyciszyć się tzn. obniżyć poziom energii, żeby zacząć prowadzić lekcję. To umiejętność samoregulacji powoduje, że w tych dwóch sytuacjach potrafisz zachować się odpowiednio. Jak dzięki samoregulacji pomóc sobie i swoim uczniom – tego dowiesz się z poniższego artykułu.
Rada Unii Europejskiej w maju 2018 roku wydała zalecenia w sprawie kompetencji kluczowych w procesie uczenia się przez całe życie. To jedna z tych wytycznych, których warto się trzymać w procesie nauczania i wychowania i która stanowi dobrą podstawę edukacyjną dla młodych. Sprawdź czym są kompetencje kluczowe, w jakim celu i jak na nich pracować i o czym pamiętać, aby osiągać najlepsze efekty.
© ePedagogika.pl - Portal dla pedagogów i wychowawców z pasją.
