Każdy sukces dziecka stanowi źródło dumy i satysfakcji dla niego oraz rodziców. Jednak nie zawsze wysiłek włożony w daną czynność skutkuje osiągnięciem celu. Zdarza się, że coś się nie udaje, coś nie wychodzi, a dziecko ma poczucie porażki, przegranej. Sprawdź, jak wspierać dziecko w trudnych chwilach, aby umiało budować poczucie sprawczości i wiarę w siebie.
Trudno nie zauważyć kryzysu emocjonalnego, jaki panuje wśród polskiej młodzieży. Każdego dnia pracownicy Telefonu Zaufania dla Dzieci i Młodzieży 116 111 odbierają około 300 telefonów, z czego wiele dotyczy kłopotów natury psychicznej, przemocy, mechanizmów wykluczenia. Przeciążone trudnościami dzieci szukają pomocy u osób zupełnie neutralnych, niezwiązanych z ich środowiskami. Skąd taki krach?
Jedną z największych obaw nauczycieli i rodziców współczesnych nastolatków jest możliwość ich kontaktu z narkotykami. Odkąd w 2008 roku pojawiły się w Polsce dopalacze lęk się jedynie wzmógł – nikt nie wie, o jakie właściwie dokładnie substancje chodzi, lekarze i rodzice czują się bezradni nie mając narzędzi, by wykryć w badaniu obecność mało znanego narkotyku. Jak rozmawiać z młodzieżą o narkotykach, aby nie była to kolejna nudna pogadanka, ale faktyczne okazanie zainteresowania?
Świat nastolatka jest przepełniony pokusami – pojawiają się zachęty ze strony otoczenia, by spróbować wielu ,,dorosłych” sposobów na obniżenie napięcia, rozluźnienie. W ręku kilkunastoletnich uczniów pojawiają się papierosy – w formie ,,analogowej” lub elektronicznej. Jak zabrać się za ten społeczny problem? Jak rozmawiać z młodymi ludźmi, by wesprzeć ich w trudnej sytuacji, gdy staną przed rówieśnikiem proponującym ,,bucha”?
Wydawać by się mogło, że pierwsze przygody z alkoholem to domena licealistów –prawie – dorosłych, eksperymentujących na ,,osiemnastkach”. Niestety wyniki badań Fundacji Centrum Badania Opinii Społecznej wskazują na zdecydowanie młodszą grupę – 13 lat i 2 miesiące to wiek przeciętnej inicjacji alkoholowej. Pierwszy rausz ma więc za sobą już większość trzynastolatków. Dlaczego młodzież tak wcześnie sięga po alkohol i jak nauczyciel powinien rozmawiać z uczniami na ten temat?
Od 12 września 2019 r. obowiązuje nowa ustawa o opiece zdrowotnej nad uczniami. O ile nie budzi wątpliwości, że jej regulacje mają zastosowanie do szkół publicznych, o tyle wątpliwości pojawiają się w przypadku szkół niepublicznych. Czy w tych placówkach również należy utworzyć gabinet profilaktyki zdrowotnej i zapewnić opiekę, o której mowa w ustawie?
Jednym z najważniejszych zadań szkoły, oprócz podejmowania działań o charakterze dydaktycznym, jest reagowanie na wszelkie nieprawidłowości zaistniałe w procesie socjalizacji dziecka i wspieranie go w przypadku zaobserwowania, że wzrasta w rodzinie dysfunkcyjnej. Zakres zainteresowania pedagogów powinien dotyczyć funkcjonowania ucznia zarówno w sferze intelektualnej, duchowej, ale też fizycznej, społecznej i emocjonalnej. W drugim artykule z cyklu Rodzina dysfunkcyjna i jej wpływ na ucznia” omawiamy zadania poszczególnych pracowników szkoły w zakresie oddziaływań na ucznia wychowującego się w rodzinie dysfunkcyjnej. Do artykułu dołączono propozycję arkusza sytuacji wychowawczej w klasie, który ułatwi monitorowanie potrzeb uczniów.
Rolą każdej szkoły, oprócz jej funkcji dydaktycznej, jest dbałość o wszechstronny rozwój każdego z uczniów oraz uzupełnianie, wzmacnianie, a w razie potrzeby także wspomaganie wychowawczej funkcji rodziny. Jednym z obszarów zainteresowania musi być to, czy rodzina ucznia wywiązuje się ze swoich obowiązków, czyli czy oraz w jakim stopniu spełnia swoje funkcje. Jak rozpoznać rodzinę dysfunkcyjną? Z jakimi rodzajami dysfunkcji możemy się spotkać, a przede wszystkim – co w funkcjonowaniu rodziny powinno zaniepokoić nauczycieli? Odpowiedzi na te pytania znajdziesz w pierwszym artykule z cyklu „Rodzina dysfunkcyjna i jej wpływ na ucznia”.