Zarówno pedagog szkolny, ale też każdy nauczyciel, który zauważy problem ma moralny i prawny obowiązek reagować na krzywdę dziecka. Ważne jest jednak podejmowanie interwencji w sposób zgodny z obowiązującym prawem i przyjętymi procedurami szkolnymi. Poznaj trzy procedury postępowania i zastanów się, czy nie zaproponować wdrożenia ich w Twojej placówce.
Zjawisko przemocy seksualnej budzi ogromne pokłady niepokoju i bezradności. W ostatnim czasie w mediach pojawiło się wiele doniesień o molestowaniu dzieci, gwałtach, przekraczaniu ostatnich granic intymności, seksualności dzieci, nawet bardzo małych. Budzi to obrzydzenie, wstręt, ale również sensację, kontrowersje. Łatwo o podejrzliwość wobec mężczyzn związanych z zawodami opiekuńczymi wobec nieletnich – nauczycieli, wychowawców, psychologów, pedagogów. Często zaskakują nas doniesienia o wieloletnim molestowaniu, które przechodziło bez echa, ukrywane w domach i instytucjach. Pojawia się pytanie – jak zapobiec, wyłuskać spośród różnych zachowań dziecka te, które mogą świadczyć o nadużyciu? Co z nimi zrobić, jak zareagować?
W pierwszej części artykułu wyjaśniono pojęcie patotreści, nakreślono sylwetkę patostreamerów oraz przedstawiono skalę i specyfikę zjwiska. Druga część została poświęcona wpływowi patotreści na zachowania dzieci i młodzieży oraz przedstawieniu wskazówek, jak rozmawiać z uczniami o patotreściach w internecie, aby chronić ich przed destrukcyjnym wpływem przekazu płynącego z internetu.
Żyjemy w czasach przepełnionych obrazami przemocy – w filmach, serialach, nawet animowanych dla dzieci jest jej pełno. Codziennie mamy kontakt ze słowami ,,zaatakowano, skatowano, zgwałcono” w wiadomościach radiowych, internetowych, w gazetach. Nie wywierają już tak silnych emocji, jakie wzbudzały w naszych babkach, czy prababkach. Osłuchały się już, opatrzyły.
Zdarza się, że w pracy z uczniem dopada nas bezradność. Widzimy i słyszymy od innych nauczycieli, że z Tomkiem z VI b coś się dzieje. Jest jakiś inny, nieswój, nic na niego nie działa. Ktoś mówi, że nie ma do niego siły, ktoś inny skarży się, że nie da się prowadzić lekcji, gdy Tomek bierze w niej udział. Czas na interwencję – rozmowę z rodzicem. Tylko jak się do tego zabrać, żeby naprawdę pomóc, a nie dolać oliwy do ognia?
W pierwszej części artykułu pisałam o działaniach profilaktycznych, które należy podejmować w związku z występowaniem w szkole ryzykownych zachowań uczniów. W szkole nierzadko mają jednak miejsce sytuacje wymagające natychmiastowego interweniowania, przerywającego zaistniałe akty zagrażające bezpieczeństwu, zdrowiu lub nawet życiu uczniów. Przedstawiamy kolejną część artykułu, w której podpowiadamy, jakie działania podejmować w razie konieczności natychmiastowego reagowania na zagrożenie.
W ostatnim czasie w mediach pojawiło się wiele niepokojących doniesień o rosnącym ryzyku zaburzeń psychicznych u dzieci i młodzieży. Ostatnie 5 lat przyniosło podwojenie się liczby prób samobójczych u dzieci i młodzieży. Brakuje miejsc w dziecięcych oddziałach psychiatrycznych, kolejki w poradniach są absurdalnie długie. Stawiamy wiele pytań – skąd taki kryzys, jak można go uniknąć i jak wspierać dzieci, które często nikną w szkolnym tłumie. Co powinno zatrzymać i zastanowić nauczyciela? Kiedy rozmawiać z rodzicem? I najważniejsze – jak rozmawiać, by nie przestraszyć i nie ocenić?
Rozpoczynające się wakacje to z jednej strony czas wypoczynku i wytchnienia od obowiązków szkolnych, z drugiej zaś dla niektórych uczniów może być to czas wymykania się spod kontroli dorosłych, okres przeżywania ekscytujących doświadczeń, a niekiedy niestety, także podejmowania ryzykownych zachowań. Warto pochylić się nad problemem, a także przypomnieć strategie postępowania możliwe do realizacji ze strony szkoły.
Agresję kojarzymy zazwyczaj z czymś złym; biciem, zabieraniem, obelgami słownymi. Nie jest to jednak takie proste w przypadku dzieci ze specjalnymi potrzebami edukacyjnymi, w szczególności z zaburzeniami ze spektrum autyzmu. U nich agresja jest często nieudanym szukaniem pomocy, próbą kontaktu, zaproszeniem do komunikacji. Równie często bywa reakcją na nękanie rówieśnicze, którego, według badań, doświadcza 80% uczniów z ASD.
W odniesieniu do nauki szkolnej ważne jest zaangażowanie się uczniów w proces uczenia się oraz jakie są powody tego zaangażowania. Przedstawiamy wybrane czynniki, które kształtują motywację i na które nauczyciel może mieć wpływ. Poznaj 11 metod, jak skutecznie motywować uczniów.