Formy udzielania pomocy psychologiczno-pedagogicznej uczniom powinny być zawarte w statucie. Jeżeli jednak szkoła chce wprowadzić specjalną procedurę dotyczącą udzielania takiej pomocy, to w dokumencie tym powinno się znaleźć odpowiednie upoważnienie do jej opracowania. Wprowadza się ją w życie uchwałą rady pedagogicznej.
Nauczyciele powinni ze sobą współdziałać, udzielając uczniom pomocy psychologiczno-pedagogicznej. Praca zespołowa nie wymaga jednak powołania zespołu w sposób sformalizowany. Jeżeli jednak tak jest przyjęte w danej szkole – można to zrobić zarządzeniem.
Z artykułu dowiesz się m.in.:
Dla ucznia z orzeczeniem o potrzebie kształcenia specjalnego można zorganizować różne zajęcia rewalidacyjne. Mogą to być zajęcia korekcyjno-kompensacyjne, zajęcia logopedyczne, terapii pedagogicznej, treningu społecznego, terapii SI, rehabilitacji ruchowej, terapii ręki itd. Należy wybierać je odpowiednio do rozpoznanych potrzeb ucznia. Zajęcia te mogą nazywać się tak samo, jak te w ramach pomocy psychologiczno-pedagogicznej, ale nie są tym samym. Pamiętaj, że to dwie różne formy wsparcia, nawet jeżeli ich wspólny, celem jest poprawianie sprawności i wspomaganie rozwoju.
Przeczytaj również:
Podstawą do zorganizowania zajęć wczesnego wspomagania rozwoju jest opinia poradni psychologiczno-pedagogicznej oraz wniosek rodziców. Bez tych warunków szkoła nie ma podstaw do organizacji takich zajęć, nawet na wniosek instytucji zajmującej się pomocą społeczną.
Przedszkola niepubliczne mają obowiązek organizowania pomocy psychologiczno-pedagogicznej. Obowiązek ten dotyczy każdego dziecka, nie tylko tych posiadających orzeczenia i opinie wydane przez poradnie. W artykule wyjaśniamy, czy za prowadzenie takich zajęć można pobierać dodatkowe opłaty mimo otrzymywania dotacji. Zwracamy również uwagę na sytuację, gdy takie zajęcia dla uczniów są organizowane jako zajęcia dodatkowe.
© ePedagogika.pl - Portal dla pedagogów i wychowawców z pasją.