pomoc psychologiczno-pedagogiczna

Czym jest indywidualizacja pracy z uczniem. Jak organizować nauczanie?

Indywidualizacja pracy z uczniem – jak podzielić swoją uwagę, żeby wystarczyło jej dla wszystkich

Indywidualizacja pracy jest jednym z największych wyzwań edukacyjnych, a organizacja pracy w taki sposób, żeby każdy skorzystał z niej w takim samym stopniu wymaga dużego przygotowania. Dobrze zaplanowana na początku, może okazać się dużym ułatwieniem i stać się nawykiem, a nie stresującym obowiązkiem i piętrzącym się stosem papierów. Dla uczniów dobrze zaplanowana indywidualizacja często jest źródłem motywacji, a często również w życiu okazją na osiągnięcie sukcesu w szkole. Dowiedz się, na czym polega indywidualizacja nauczania. Sprawdź, jak indywidualizować pracę na zajęciach, aby poszczególni uczniowie mogli realizować program we własnym tempie i pokonywać po drodze problemy, z którymi borykają się na poszczególnych przedmiotach.

Indywidualizacja to uwzględnienie w systemie dydaktyczno-wychowawczym różnic indywidualnych między uczniami i stosowanie takich zabiegów pedagogicznych, które (przy uwzględnieniu owych różnic) sprzyjają maksymalnemu rozwojowi osobowości uczących się (Lewowicki, 1997).

Z artykułu dowiesz się m.in.:

  • Na czym w praktyce polega indywidualizacja pracy z uczniem?
  • Kiedy uruchamia się indywidualizację pracy z dzieckiem?
  • Jakie powinny być kolejne kroki planowania pracy z dziećmi i młodzieżą, aby możliwa indywidualizacja procesu nauczania?
  • Jakie konkretne rozwiązania warto wprowadzić do codziennej pracy?
Uczeń ze spektrum autyzmu w edukacji włączającej – praktyczne wskazówki do pracy z uczniem

Uczeń ze spektrum autyzmu w edukacji włączającej – praktyczne wskazówki do pracy z uczniem

W grupie klasowej, w której obecni są uczniowie w spektrum autyzmu i zespołem Aspergera częściej dochodzi do sytuacji trudnych, konfliktowych, stanowiących wyzwane dla wychowawcy. Wynika to z faktu, że dzieci z zaburzeniami ze spektrum autyzmu cechuje większy niż ich rówieśników deficyt kompetencji społecznych i mniejsza możliwość regulacji zachowania. Dowiedz się, jak planować oddziaływania edukacyjne w klasie, do której uczęszcza uczeń w spektrum autyzmu.

Jeśli zetknęliśmy się w pracy z jednym lub kilkorgiem uczniów z orzeczeniem wydanym ze względu na zespół Aspergera (ZA), to znaczy to dokładnie tyle – poznaliśmy jedno lub kilkoro takich dzieci. Zaburzenia ze spektrum autyzmu to „różnorodny zbiór”, w którym mieszczą się błyskotliwi matematycy, wycofane dzieci znające na pamięć rozkłady jazdy autobusów, ale też uczniowie, którym proces edukacyjny sprawia trudność. Oni nie skupiają się, krzyczą, przeszkadzają innym, nie potrafią czekać na swoją kolej, są skupieni na sobie, wykazują skłonności do agresji.  To spektrum objawów, które sprawia, że trudno jest znaleźć metody pracy pasujące do wszystkich przypadków.  Niemniej jednak należy pamiętać o najważniejszych zasadach.
Z uczniem z zaburzeniami ze spektrum autyzmu (ASD) należy pracować relacyjnie, a nie w oparciu o autorytet nauczycielski. Nie należy go karać za objawy zaburzenia, lecz starać się zawsze dotrzeć do przyczyny jego zachowania.  Zachowanie niepożądane u uczniów z ASD jest zawsze nieudanym zaproszeniem do rozmowy lub prośbą o pomoc, informacją, że dziecko sobie nie radzi. Dziecko zawsze powinno mieć możliwość spotkania się z psychologiem, pedagogiem szkolnym lub pedagogiem specjalnym Najlepsza i najprostsza definicja zaburzeń ASD, jaką znam mówi, że jest to ślepota na kontekst.  Dziecko ze spektrum, w odróżnieniu od osób neurotypowych, nie uczy się intuicyjnie, przez doświadczenia społeczne. Trenuje swe zachowania według schematów terapeutycznych. Nie jest więc w stanie elastycznie i adekwatnie reagować na bodźce w takim tyglu typów ludzkich i ich interakcji, jakim jest szkoła.
Sprawdź inne serwisy