Niech rzuci kamieniem nauczyciel, który w swojej klasie nie miał nigdy „niegrzecznego dziecka”. W każdej szkole i klasie wcześniej czy później znajdą się dzieci, które swoim zachowaniem będą sprawiały problemy wychowawcze, będą silnie wpływały (zwykle negatywnie) na proces grupowy czy wręcz uniemożliwiały przeprowadzenie lekcji. Większość nauczycieli ma swoje sprawdzone metody na takie sytuacje, ale coraz częściej zdarza się, że i one zawodzą, a na „współczesne” dzieci po prostu nie będą działać. Self-Reg to metoda zarządzania stresem, którą stworzył kanadyjski psycholog Stuart Shanker. Dlaczego nawiązuję do stresu mówiąc o „niegrzecznych” dzieciach? Bo każde „niegrzeczne” dziecko, które spotkacie na swojej drodze jest w istocie rzeczy dzieckiem zestresowanym, przebodźcowanym, nieradzącym sobie ze swoimi problemami.
Z artykułu dowiesz się m.in.:
Dziecko z rodziny dysfunkcyjnej wymaga większej uwagi i pracy ze strony wychowawcy. By pomóc uczniowi przezwyciężyć skutki funkcjonowania w takiej rodzinie trzeba zacząć od zdiagnozowania źródła problemu. Do współpracy warto włączyć specjalistów szkolnych np. psychologa. Niekiedy konieczna może się okazać ingerencja organów oraz instytucji zewnętrznych, i najczęściej to wychowawca uruchamia procedurę kompleksowej pomocy uczniowi.
Praca z dziećmi, które mają złe doświadczenia z najbliższymi osobami jest zarówno bardzo trudna, jak i obciążająca. Często nauczyciel jest dla takich uczniów jednym z niewielu stałych elementów ich życia – widywany regularnie, w przewidywalnych okolicznościach, zawsze w tych samych miejscach. Dziecko ma dużo czasu by swojego wychowawcę obserwować i poznać – nauczyć się jego przyzwyczajeń, reakcji, ulubionych powiedzonek. Dlatego relacja nauczyciel – uczeń jest w tym wypadku jednocześnie ogromnym wzywaniem, jak i wielkim zasobem. Proponowany warsztat ma na celu wesprzeć nauczycieli – zarówno przedmiotowych jak i wychowawców w budowaniu bezpiecznej, przyjaznej więzi z uczniami, którzy takich więzi nie znają.
Przeczytaj artykuł:
Z sondażu CBOS wynika, że 94% uczniów i studentów używa wulgaryzmów. Jednak przeklinanie zaczyna się już w przedszkolu. Czy ten trend da się jeszcze zatrzymać? Dowiedz się, skąd w słowniku dzieci i młodzieży tak wiele niecenzuralnych wyrazów i jak wytłumaczyć dziecku, że nie każde usłyszane słowo warto powtarzać? Poznaj sposoby radzenia sobie z problemem w różnych grupach wiekowych.
Brak postępów w nauce, agresywne zachowanie, niechęć do współpracy z nauczycielem, nieustanne konflikty z kolegami i koleżankami z klasy – to najczęściej spotykana charakterystyka tzw. ucznia sprawiającego problemy. Nie ulega wątpliwości, że taki uczeń wymaga szczególnego zainteresowania oraz pomocy i wsparcia. Jednak aby podejmowane działania były skuteczne, niezbędna jest ścisła współpraca rodzicami. A co, jeżeli ci winą obarczają nauczycieli? W jaki sposób współpracować z rodzicami niedostrzegającymi faktycznych problemów ucznia i usiłującymi udowodnić wszystkim, że stwierdzone trudności to tylko wymysł nauczyciela, który uwziął się na ich dziecko?
Dziecko, które przebywa w placówce opiekuńczej lub rodzinie zastępczej to w każdej szkole temat budzący wiele niepokoju i wątpliwości. Jak ochronić ucznia z doświadczeniami opieki instytucjonalnej przed doświadczeniami wykluczenia, jak rozmawiać z nim o obchodach Dnia Matki, jak wybrać temat wypracowania na język polski, by nie zmuszać go do opisywania domu i rodziny? W karierze zawodowej każdego nauczyciela muszą prędzej czy później pojawić się podobne dylematy. A jest ich wiele więcej – trudno sobie wyobrazić, by do pieczy zastępczej lub domu dziecka trafiło dziecko, które nie doświadczyło porzucenia, straty, czy przemocy. Bagaż traumatycznych wspomnień na zawsze zmienia schemat budowania relacji, co odczuje każdy dorosły, który spróbuje nawiązać z dzieckiem więź. Dla wychowawcy to wyzwanie, do którego potrzeba cierpliwości, empatii i przeszkolenia.
W trakcie poprzedniego szkolenia na temat dyscypliny w klasie i radzenia sobie z trudnymi sytuacjami rozmawialiśmy o tym, czym jest dyscyplina, jakie trudne sytuacje zdarzają się w trakcie zajęć szkolnych, z czego mogą one wynikać i jak próbować im zapobiegać. Wspólnie wypracowywaliśmy możliwe rozwiązania niektórych trudnych sytuacji. Na początku dzisiejszego szkolenia wrócimy do tych zagadnień i podzielimy się doświadczeniami zdobytymi po szkoleniu.
W niektórych sytuacjach nauczyciel zaniepokojony zachowaniem ucznia decyduje się na złożenie wizyty w jego domu. Wokół tego tematu zawsze pojawia się wiele kontrowersji – czy to zgodne z prawem? Czy można wejść do domu, kiedy niepełnoletni uczeń przebywa w nim sam? Co zrobić, gdy dorośli domownicy nie wyrażają zgody na wejście nauczyciela?
Artykuł zawiera kilka ważnych porad dotyczących sposobu przygotowywania informacji dla rodziców o złym zachowaniu ucznia, według modelu W-DUO. Czego oczekujemy pisząc do rodziców informację o złym zachowaniu? Zastanów się, jaką reakcję chciałbyś uzyskać?
Dyrektorzy szkół oraz wychowawcy świetlicy obawiają się zapisywania na zajęcia świetlicowe dzieci ze specjalnymi potrzebami edukacyjnymi. Nie ulega wątpliwości, że dzieci te wymagają większej uwagi ze strony nauczyciela, nie zawsze są samodzielne, mogą być agresywne i nie reagować na polecenia Czy w przypadku dziecka utrudniającego prowadzenie zajęć dyrektor może odmówić zapisania dziecka na świetlicę?
O tym, jak pomóc uczniowi pierwszej klasy mierzącemu się z trudnościami w funkcjonowaniu w szkole nie może decydować jednie pedagog szkolny lub wychowawca. Aby zapewnić uczniowi odpowiednią pomoc konieczna jest współpraca wielu osób oraz odpowiednie ustalenia poczynione przez dyrektora szkoły. Jakie kroki należy podjąć?
Każdy z nas, wychowawców, zna uczniów „trudnych”. Taka etykietka często ciągnie się za dzieckiem przez kolejne etapy edukacyjne. Jak sobie poradzić w sytuacji, kiedy taka osoba znajdzie się w naszej klasie? Co, jeśli jest ich więcej? Co robić? Na pewno nie poddawać się. Jeden z motywujących przypadków opisano poniżej.
Sytuacje trudne, jak sobie z nimi radzić; co robić, by ich było jak najmniej? Dlaczego dzieci łamią normy? Czyja to wina, że przeklinają? Kto i kiedy buduje dziecięcy świat wartości? Dlaczego nie można zaczynać wychowywania zbyt późno? Na te i podobne pytania spróbuję odpowiedzieć w cyklu artykułów pod wspólnym tytułem „Czy ktoś potrafi zrozumieć dziecko?”.
Zdarza się, że w pracy z uczniem dopada nas bezradność. Widzimy i słyszymy od innych nauczycieli, że z Tomkiem z VI b coś się dzieje. Jest jakiś inny, nieswój, nic na niego nie działa. Ktoś mówi, że nie ma do niego siły. Ktoś inny skarży się, że nie da się prowadzić lekcji, gdy Tomek bierze w niej udział. Czas na interwencję – rozmowę z rodzicem. Tylko jak się do tego zabrać, żeby naprawdę pomóc, a nie dolać oliwy do ognia? W artykule podpowiadamy, jak rozmawiać, aby pomóc dziecku i jego rodzicom.
Przeczytaj również:
© ePedagogika.pl - Portal dla pedagogów i wychowawców z pasją.
