poradnia psychologiczno-pedagogiczna

Uczniowie realizujący obowiązek szkolny lub obowiązek nauki poza szkołą, na podstawie zezwolenia dyrektora konkretnej szkoły, podlegają diagnozie w poradniach psychologiczno-pedagogicznych właściwych ze względu na siedzibę tej szkoły. Miejsce zamieszkania ucznia nie wpływa na ustalenie właściwej poradni, chyba że zostanie zawarte odpowiednie porozumienie między organami prowadzącymi poradnie.

Przepisy prawa oświatowego nie wskazują, po jakim czasie od zgłoszenia się do poradni psychologiczno-pedagogicznej należy przeprowadzić diagnozę pedagogiczną. Często czas oczekiwania w poradni psychologiczno-pedagogicznej wynosi kilka miesięcy. Termin wizyty zależy od możliwości organizacyjnych poradni. Co zatem zrobić, jeżeli rodzic w pierwszym kontakcie z poradnią składa wniosek o wydanie opinii lub orzeczenia? O ile można maksymalnie wydłużyć termin na wydanie opinii lub orzeczenia, gdy dziecko zostaje zgłoszone do poradni bez uprzedniego przeprowadzenia jakichkolwiek badań?

Do poradni psychologiczno-pedagogicznych nie stosuje się przepisów dotyczących standardów określających minimalną liczbę etatów nauczycieli specjalistów. Poradnie psychologiczno-pedagogiczne nie zostały bowiem wymienione w art. 42d ust. 1 ustawy z 26 stycznia 1982 r. Karta Nauczyciela. Czy to oznacza, że w poradniach nie trzeba zatrudniać pedagogów specjalnych?  Analizujemy przepisy prawa oświatowego. 

Standardy dla psychologów pracujących w poradniach psychologiczno-pedagogicznych wskazują, że przed przystąpieniem do badania diagnostycznego trzeba uzyskać zgodę na uczestnictwo w tym badaniu – zarówno od rodziców, jak i od samego dziecka. Uzyskanie zgody nie zawsze jest łatwe – pojawiają się bowiem pytania: czy kilkulatek może świadomie zadecydować o poddaniu się badaniu? Czy dziecko może zostać poddane diagnozie mimo sprzeciwu jednego z rodziców? Jak postąpić gdy żadne z nich nie wyraża zgody na diagnozę? W artykule podjęto próbę udzielenia odpowiedzi na te oraz inne pytania dotyczące zgody na badanie diagnostyczne dziecka.

Poradnia psychologiczno-pedagogiczna wydaje opinie i orzeczenia na wniosek rodziców lub pełnoletnich uczniów. Nie oznacza to jednak, że treść tych dokumentach będzie zgodna z żądaniem. Zespół orzekający zawsze podejmuje autonomiczną decyzję. To oznacza, że poradnia nie zawsze wydaje orzeczenia zgodne z wnioskiem rodziców.

Szkoła jest zobowiązana do zorganizowania dla ucznia zindywidualizowanej ścieżki kształcenia, jeżeli rodzice lub pełnoletni uczeń dostarczy stosowną opinię z poradni psychologiczno-pedagogicznej. W przypadku ucznia uczęszczającego do przedszkola lub szkoły do wniosku dołącza się opinię o funkcjonowaniu ucznia wydaną przez nauczycieli i specjalistów. Czy poradnia może stwierdzić potrzebę objęcia ucznia zindywidualizowaną ścieżką kształcenia, jeżeli szkoła nie widzi takiej potrzeby?