Proponowany warsztat ma na celu wsparcie młodzieży w rozumieniu własnych wyborów, uświadomienie motywów, które pchają ich w szpony nałogu – często po okresie dojrzewania już na tyle utrwalonego, że nawet w dorosłości trudno z niego zrezygnować.
Świat nastolatka jest przepełniony pokusami – pojawiają się zachęty ze strony otoczenia, by spróbować wielu ,,dorosłych” sposobów na obniżenie napięcia, rozluźnienie. W ręku kilkunastoletnich uczniów pojawiają się papierosy – w formie ,,analogowej” lub elektronicznej. Jak zabrać się za ten społeczny problem? Jak rozmawiać z młodymi ludźmi, by wesprzeć ich w trudnej sytuacji, gdy staną przed rówieśnikiem proponującym ,,bucha”?
Wydawać by się mogło, że pierwsze przygody z alkoholem to domena licealistów –prawie – dorosłych, eksperymentujących na ,,osiemnastkach”. Niestety wyniki badań Fundacji Centrum Badania Opinii Społecznej wskazują na zdecydowanie młodszą grupę – 13 lat i 2 miesiące to wiek przeciętnej inicjacji alkoholowej. Pierwszy rausz ma więc za sobą już większość trzynastolatków. Dlaczego młodzież tak wcześnie sięga po alkohol i jak nauczyciel powinien rozmawiać z uczniami na ten temat?
Samo sformułowanie strategicznych działań szkoły w programie wychowawczo-profilaktycznym nie gwarantuje ich skuteczności. Podobnie jak wyniki nauczania, efekty procesu wychowania i podejmowanych działań profilaktycznych muszą być poddawane ocenie oraz , w miarę potrzeby, modyfikacji – tak, by odpowiadały na rzeczywiste potrzeby osób, do których są kierowane.
Poznaj działania zapobiegające pojawieniu się przemocy rówieśniczej oraz strategie przeciwdziałania temu zjawisku. Wykorzystaj w praktyce przedstawione propozycje oddziaływań.
W kolejnej części artykułu przedstawiamy mechanizmy społeczne przyczyniające się do wzmacniania przejawów przemocy rówieśniczej. Co decyduje, że myślący, wrażliwy młody człowiek potrafi stać się sprawcą przemocy, albo częścią „publiczności”, zachęcając sprawcę do aktów agresji? Gdy porozmawiać z takim uczniem na osobności, to zupełnie nie przypomina buchającego emocjami i podjudzającego do przemocy nastolatka. A jednak…
Dla części uczennic i uczniów, którzy spróbowali wagarów, kończy się na pojedynczych przypadkach, jednak są także osoby, dla których wagarowanie staje się jednym ze sposobów funkcjonowania w szkolnej rzeczywistości. Jeśli w ich przypadku wagary raz pozwolą im osiągnąć cel – np. uniknąć złej oceny i nauczyć się w innym terminie na dobrą – jest duże prawdopodobieństwo, że spróbują ich znowu i że tendencja do wagarowania będzie się pogłębiać. Konsekwencje mogą być poważne, dlatego warto zdecydowanie reagować już na pierwsze, nawet pozornie niewinne przypadki wagarowania.
Zadanie opracowania programu nie jest nowością, bowiem w każdej placówce opracowywano dotąd dokumenty regulujące zasady i zakres działalności szkoły w obszarze wychowania i profilaktyki. Może to być jednak wyzwanie dla szkoły uwarunkowane samą koniecznością zmiany w zakresie dotąd realizowanych rozwiązań.
Skuteczność realizacji zadań określonych w programie wychowawczo-profilaktycznym będzie uzależniona od określenia perspektywy czasowej, w jakiej zadanie powinno zostać zrealizowane, a także od wskazania osób odpowiedzialnych za ich wykonanie.
Wiedza na temat mechanizmów przemocy, znajomość skutecznych programów profilaktycznych oraz umiejętne z nich korzystanie, systematyczność i spójność działań mogą pomóc szkole poradzić sobie z problemem. Niniejszy artykuł pokazuje działania jednej ze szkół, której działania w tej materii okazały się skuteczne.
Wielu uczniów często lub notoryczne wagarujących nie widzi dla siebie innego rozwiązania. Jakie działania mogą podjąć pedagodzy i rodzice, by uczeń nie opuszczał zajęć lekcyjnych? W jaki sposób pedagog/psycholog szkolny może wesprzeć ucznia i rodziców?
© ePedagogika.pl - Portal dla pedagogów i nie tylko.
