Początek roku szkolnego bywa dla nauczycieli źródłem napięcia, a nie mobilizacji. Stan psychicznego i fizycznego zmęczenia, z którym wielu pedagogów wraca do pracy, bywa mylnie przypisywany postawom uczniów lub ich rodziców. Tymczasem to nie uczniowie są główną przyczyną frustracji, lecz narastające przeciążenie i brak skutecznej regeneracji. Artykuł porusza kwestie związane z wypaleniem zawodowym, chronicznym stresem oraz deficytem odpoczynku w środowisku pracy nauczyciela. Przedstawia również konkretne mechanizmy i możliwe działania wspierające dobrostan psychiczny w codziennej praktyce szkolnej.
Z artykułu dowiesz się m.in.
Wrzesień dla wielu osób oznacza jedynie zakończenie wakacji i początek roku szkolnego. Wśród nauczycieli bywa jednak momentem o znacznie większym ciężarze emocjonalnym – powrotem do wymagającej codzienności, która często wiąże się z przeciążeniem, brakiem satysfakcji z wykonywanej pracy oraz nasilającymi się objawami wypalenia zawodowego. To czas, w którym wielu nauczycieli – niekiedy po cichu, z poczuciem winy, a czasem z ulgą – zadaje sobie pytanie: „Nie chcę wracać. I co teraz?”. Niniejszy artykuł nie stanowi krytyki szkoły ani systemu oświaty. To próba rzeczowego opisania zjawiska, które z roku na rok przybiera na sile – narastającego zmęczenia, utraty sensu pracy oraz wewnętrznego wycofania z zawodu. Celem tekstu jest wspieranie refleksji i dostarczanie nauczycielom wskazówek, jak radzić sobie ze stresem zawodowym, a także jak na nowo zadbać o swój dobrostan psychiczny i emocjonalny.
Z tego artykułu dowiesz się:
Wypalenie zawodowe to powszechny problem, który może dotyczyć każdego i każdej z nas. Dlatego też w ramach współpracy ePedagogika i PortalOświatowy oraz Twójpsycholog stworzyliśmy raport badający powszechność wypalenia zawodowego wśród nauczycieli/lek oraz dyrektorów/rek pracujących w szkołach podstawowych i ponadpodstawowych. Zapraszamy do zapoznania się z raportem!
© ePedagogika.pl - Portal dla pedagogów i wychowawców z pasją.