Wskazówki do pracy z uczniem z niepełnoprawnością sprzężoną powinny być określone w orzeczeniu o potrzebie kształcenia specjalnego. Z kolei indywidualne potrzeby ucznia oraz określone sposoby dostosowania wymagań do jego potrzeb będą wynikały z dokonanej przez zespół nauczycieli i specjalistów wielospecjalistycznej oceny poziomu funkcjonowania ucznia.

Jeżeli poradnia psychologiczno-pedagogiczna kwestionuje diagnozę postawioną przez szkolnych specjalistów, to należy wyjaśnić zaistniałe rozbieżności. W przypadku dalszych zastrzeżeń, po wyjaśnieniu specjalistów badających dziecko, dyrektor poradni może również poprosić o konsultację innych specjalistów z poradni, którzy rozwieją ewentualne rozbieżności.

W indywidualnym nauczaniu realizuje się obowiązkowe zajęcia edukacyjne wynikające z ramowego planu nauczania danego typu i rodzaju szkoły, dostosowane do potrzeb rozwojowych i edukacyjnych oraz możliwości psychofizycznych ucznia. Oznacza to, że organizując nauczanie indywidualne, w ramach wskazanej liczby godzin, należy ustalić możliwość organizacji wszystkich przedmiotów określonych w ramowym planie nauczania.

W nauczaniu indywidualnym realizuje się wszystkie przedmioty objęte ramowym planem nauczania. Możliwe jest jedynie odstąpienie od realizacji wybranych treści, ale nie ma możliwości rezygnacji z realizacji wybranych przedmiotów.

Uczeń z niepełnosprawnościami sprzężonymi, takimi jak autyzm czy też upośledzenie umysłowe w stopniu lekkim, może być zwolniony z nauki drugiego języka obcego. Warunkiem jest jednak złożenie stosownego wniosku przez rodziców i uzyskanie opinii poradni.

Szkoła powinna zapewnić możliwość korzystania ze świetlicy także dzieciom i młodzieży z niepełnosprawnością intelektualną w stopniu głębokim. Należy im przy tym zapewnić właściwą – ze względu na niepełnosprawność – opiekę.

Przepisy nie przewidują odmiennego wzoru świadectwa ani arkusza ocen dla uczniów z autyzmem na etapie edukacji wczesnoszkolnej. Różne druki na poszczególnych etapach edukacji dotyczą jedynie uczniów z upośledzeniem w stopniu umiarkowanym i znacznym z uwagi na różnice w podstawie programowej i odmienny sposób oceniania tej grupy uczniów.

Uczeń zdolny kształcący się indywidualnie może pracować na programie opracowanym przez nauczyciela, a także wybranym z dostępnych na rynku, dostosowanym do jego potrzeb. Jeżeli jednak nauczyciel zdecyduje się na opracowanie indywidualnego programu, powinien w tym zakresie kierować się zasadami dydaktyki oraz wskazaniami dotyczącymi konstruowania programów, odpowiednio do zakładanych celów pracy z uczniem.

Formy udzielania pomocy psychologiczno-pedagogicznej uczniom powinny być zawarte w statucie. Jeżeli jednak szkoła chce wprowadzić specjalną procedurę dotyczącą udzielania takiej pomocy, to w dokumencie tym powinno się znaleźć odpowiednie upoważnienie do jej opracowania. Wprowadza się ją w życie uchwałą rady pedagogicznej.

Orzeczenie o potrzebie kształcenia specjalnego nie musi zawierać zalecenia o zwolnieniu ucznia z nauki drugiego języka obcego, by dyrektor szkoły mógł zastosować takie rozwiązanie. Warunkiem koniecznym jest wniosek rodziców w tej sprawie.