Uczestnicy zajęć rewalidacyjno-wychowawczych nie realizują podstawy programowej i nie dotyczą ich ramowe plany nauczania, dlatego nie organizuje się dla nich zajęć rewalidacyjnych. Czy tak samo jest w odniesieniu do zajęć z zakresu pomocy psychologiczno-pedagogicznej?
Z artykułu dowiesz się m.in.:
W wykazie projektów aktów prawnych Rządowego Centrum Legislacyjnego opublikowano projekt ustawy o zmianie ustawy o ochronie zdrowia publicznego. Jedną z ważnych zmian ma być zmiana, która jest archaiczna i może przyczyniać się do stygmatyzacji osób dotkniętych zaburzeniami psychicznymi. To ważny krok do zaprzestania stosowania takich pojęć, jak np. upośledzenie umysłowe, które wciąż jest stosowane w prawie oświatowym. Kiedy możemy spodziewać się zmian?
Aktualnie termin używany w przepisach prawa oświatowego to „niepełnosprawność intelektualna”. Jednak wg klasyfikacji medycznej rozpoznanie stosowane w ocenie funkcjonowania intelektualnego określa się terminem upośledzenie. Ta rozbieżność rodzi problem praktyczny. Wyjaśniamy, jaką terminologią należy się posługiwać. Sprawdzamy, jakich zapisów dokonywać w drukach szkolnych, dokumentacji przebiegu nauczania i pomocy psychologiczno-pedagogicznej. Dowiedz się, co zmieni wejście w życie klasyfikacji chorób ICD-11.
Z artykułu dowiesz się m.in.
Uczniów z niepełnosprawnością intelektualną w stopniu głębokim nie obejmuje się kształceniem specjalnym, ponieważ realizują oni obowiązek szkolny przez udział w zajęciach rewalidacyjno-wychowawczych. Wobec tego, czy należy opracowywać dla nich indywidualny program edukacyjno-terapeutyczny?
Dla każdego uczestnika zajęć rewalidacyjno-wychowawczych należy opracować indywidualny program zajęć, w którym uwzględnione zostaną zalecenia zawarte w orzeczeniu. Sprawdź, czy oprócz zajęć rewalidacyjno-wychowawczych dla uczestnika zajęć trzeba zorganizować również zajęcia rewalidacyjne.
W przypadku dzieci i młodzieży z niepełnosprawnością intelektualną w stopniu głębokim za spełnianie obowiązku szkolnego i obowiązku nauki uznaje się udział w zajęciach rewalidacyjno-wychowawczych. Jednak co w sytuacji, gdy uczeń osiągnął pełnoletność i nie uczestniczy w zajęciach? Czy można skreślić go z listy uczniów?
Zajęcia rewalidacyjno-wychowawcze organizuje się dla dzieci i młodzieży od początku roku szkolnego w roku kalendarzowym, w którym kończą 3 lata, do końca roku szkolnego w roku kalendarzowym, w którym kończą 25 lat.
Nauczyciele przedmiotów mają obowiązek opracowania zasad oceniania. Na początku roku szkolnego informują o ich uczniów oraz rodziców. Czy konieczne jest także opracowanie przedmiotowych zasad oceniania dla uczniów z niepełnosprawnością intelektualną w stopniu umiarkowanym i znacznym, skoro realizują oni inną podstawę programową? Kto odpowiada za opracowanie takich zasad oceniania?
Sprawdź, czy jest konieczność przeprowadzania oceny funkcjonowania dziecka w grupach rewalidacyjno-wychowawczych.
O promowaniu do klasy programowo wyższej i ukończeniu szkoły przez ucznia posiadającego orzeczenie o potrzebie kształcenia specjalnego wydane ze względu na upośledzenie umysłowe w stopniu umiarkowanym lub znacznym postanawia rada pedagogiczna, uwzględniając ustalenia zawarte w indywidualnym programie edukacyjno-terapeutycznym.
Przepisy nie przewidują odmiennego wzoru świadectwa ani arkusza ocen dla uczniów z autyzmem na etapie edukacji wczesnoszkolnej. Różne druki na poszczególnych etapach edukacji dotyczą jedynie uczniów z upośledzeniem w stopniu umiarkowanym i znacznym z uwagi na różnice w podstawie programowej i odmienny sposób oceniania tej grupy uczniów.
Szkoła powinna zapewnić możliwość korzystania ze świetlicy także dzieciom i młodzieży z niepełnosprawnością intelektualną w stopniu głębokim. Należy im przy tym zapewnić właściwą – ze względu na niepełnosprawność – opiekę.
© ePedagogika.pl - Portal dla pedagogów i wychowawców z pasją.
