Dostosować niedostosowanych – jak organizować zajęcia socjoterapeutyczne

Socjoterapia jest metodą łagodzenia i eliminowania negatywnych obyczajów w zachowaniach społecznych w okresie dorastania. Służy kompensacji pewnych zaburzeń zachowania dzieci i młodzieży w toku spotkań grupowych. Zajęcia socjoterapeutyczne zakładają wykorzystanie czynników społecznego oddziaływania i rozwijanie relacji interpersonalnych. Mają cele terapeutyczne, edukacyjne i rozwojowe. Ponadto rozwijają właściwości psychiczne, pozwalając lepiej zrozumieć siebie i innych. Zajęcia opierają się na założeniu, że dostarczenie odpowiednio zorganizowanych doświadczeń społecznych może wywołać zmianę patologicznych wzorców zachowań dzieci i młodzieży. Programy socjoterapeutyczne wskazują kierunki pracy z dziećmi także w środowisku szkolnym.

Socjoterapia służy rozwiązywaniu problemów dotyczących:

• trudności adaptacyjnych – lęk przed kontaktem, obowiązkami,
• trudności w nauce,
• lęku przed przekazywaniem własnej wiedzy – udzielanie odpowiedzi ustnej,
• nieśmiałości w kontaktach społecznych,
• wysokiego napięcia emocjonalnego,
• zachowania agresywnego,
• niskiego poczucia własnej wartości,
• rozwiązywania konfliktów,
• fobii szkolnej,
• nadpobudliwości psychoruchowej.

Jan, lat 7, wychowywany w rodzinie pełnej, ma młodszego brata. Od kiedy rozpoczął naukę szkolną, dało się zauważyć złożone opóźnienia rozwojowe w postaci błędnej percepcji wzrokowo-słuchowej. Często nie odpowiadał na skierowane do niego pytania zadane przez nauczyciela. Był nieufny w kontakcie, nie rozmawiał z rówieśnikami ani z nauczycielami. Początkowo nawet wykazywał postawę agresywną. Zdarzały się ataki nagłego przeraźliwego płaczu. W klasie nie jest lubiany i akceptowany.