Okres dorastania to czas, w którym separacja od dorosłych jest wyzwaniem rozwojowym. Naturalne jest, że nastolatek odwraca swoją uwagę od opiekunów i kieruje ją w stronę rówieśników. To oni stają się punktem odniesienia, powiernikami najskrytszych tajemnic, pocieszycielami i towarzyszami w momentach najszczęśliwszych i najtrudniejszych. Często zdarza się, że rówieśnicy pierwsi dowiadują się o trudnościach swoich przyjaciół, ich kryzysach i niepokojących objawach. Na długo przed dorosłymi wiedzą o myślach rezygnacyjnych lub samobójczych kolegów i niestety nie zawsze potrafią odpowiednio zareagować. Obciążeni tajemnicą, uwikłani w konflikt lojalności zwyczajnie nie są w stanie rozwikłać trudnego dylematu, czy zgłosić dorosłym problem czy nie. Dlatego psychoedukacja w tym zakresie jest tak ważnym obszarem pracy z młodzieżą. Podstawą zapobiegania zachowaniom destrukcyjnym i samobójczym jest wczesna interwencja i zapewnienie pomocy nastolatkom najszybciej, jak się da. Celem scenariusza jest wsparcie nastolatków w udzielaniu skutecznego wsparcia rówieśnikom i angażowaniu dorosłych w trudne dla nich sytuacje.
Każdego roku z ucieka z domu kilka tysięcy chłopców i dziewczynek. Najmłodsi uciekinierzy to czwartoklasiści, choć decydują się na ucieczkę zdecydowanie rzadziej niż uczniowie w okresie dojrzewania w wieku 14–17 lat. Czy da się temu zapobiec? Co jest najczęstszą przyczyną ucieczek? Jakie kroki mogą podjąć nauczyciele oraz rodzice, zanim dziecko ucieknie z domu, aby zapobiec zaginięciu? Sprawdź, jakie sygnały mogą zwiastować planowaną ucieczkę.
Z artykułu dowiesz się m.in.:
Dlaczego młodzi ludzie uciekają z domu? Statystyki są zatrważające. Każdego roku w Polsce ucieka z domu ponad cztery tysiące nastolatków. Co sprawia, że młodzi ludzie decydują się na ucieczkę? Mogą być np.: doświadczenie przemocy w domu, odrzucenie, wykluczenia we własnej rodzinie, nadmierna presja ze strony otoczenia, brak poczucia bezpieczeństwa, wsparcia i opieki, poczucie braku wyjścia z trudnych sytuacji. Ucieczki bywają różne – czasem to głośny krzyk o pomoc i „potrząśnięcie” bliskimi. Czasem poszukiwanie innego życia, domu, w którym będzie inaczej. Zdarza się, że o planach ucieczki wiedzą rówieśnicy. Bywa, że wspierają młodego uciekiniera w jego decyzjach, dają mu emocjonalne oparcie. Jak zapobiegać ucieczkom? Celem scenariusza jest profilaktyka zachowania ryzykownego, jakim jest ucieczka z domu.
Przeczytaj również:
© ePedagogika.pl - Portal dla pedagogów i wychowawców z pasją.
