własne potrzeby

Pomaganie innym jest z reguły pozytywnie nacechowanym działaniem. Warto więc wzmacniać w uczniach chęć niesienia pomocy. Należy jednak pamiętać, by nie ignorowali przy tym własnych potrzeb i granic swoich możliwości. Dlatego motywując uczniów do udzielania wsparcia, trzeba uwrażliwiać ich na momenty, w których należy powiedzieć „stop”. To bardzo ważne, aby obok wskazywania, jakie korzyści daje pomaganie, zwracać uwagę również na poszanowanie własnych przekonań. Dobry uczynek i korzyści z pomagania nie dają bowiem satysfakcji, jeżeli wolontariusz zaczyna poświęcać więcej, niż rzeczywiście jest w stanie dać. Uczeń musi wiedzieć i rozumieć, że ktoś może potrzebować pomocy, której on nie jest w stanie im dać.

Po pierwsze, można powiedzieć uczniom, że zanim wyświadczą komuś przysługę powinni się chwilę zastanowić. Rozważyć, czy to, o co prosi kolega/koleżanka nie przekracza ich możliwości i nie stawia ich w kłopotliwej sytuacji. Można zaproponować uczniowi, by pomyślał, jakie emocje towarzyszą mu, gdy ktoś prosi go o udzielenie wsparcia. Jeżeli okaże się, że odczuwa dyskomfort, to może się zastanowić czy nie jest to wynik przekraczania jego granic. Być może jest to za duże poświęcenie i warto odmówić?  Przykładem jest sytuacja, w której uczeń został poproszony o podzielnie się drugim śniadaniem. Podejmując szybką decyzję mógłby się zgodzić. Jednak po dłuższym zastanowieniu przypomni sobie, że po lekcjach ma basen, a z doświadczenia wie, że po zajęciach będzie głodny. Po drugie, można podkreślić, że mówienie „stop” jest użyteczne, gdy ktoś próbuje namówić ucznia na działania niezgodne z jego wartościami. Młody człowiek przeważnie kieruje się zasadami wyznaczonymi przez dorosłych (rodziców, nauczycieli). Zdarza się jednak, że dzieci są namawiane przez do działań, w wyniku których łamią zasady. Zatem, by uniknąć naruszania reguł, istotne jest uświadomienie lub przypomnienie uczniom, dlaczego są ważne i jakie są następstwa ich łamania.