Motoryczność ludzka może być rozpatrywana zarówno w neurobiologicznych aspektach ruchu, jak i w kontekście humanistycznym, gdzie w centrum zainteresowania znajduje się człowiek oraz jego działanie. Dziecko, dzięki aktywnościom sensomotorycznym, pojmuje sens tego, co robi. Uczy się i wykorzystuje w działaniu inwencję własną. Poprzez zorganizowane, systematyczne, uporządkowane działania psychoruchowe, odpowiednio wspierane przez środowisko, zdobywa umiejętności panowania nad ciałem, poruszania nim w przestrzeni oraz planowania ruchu.
Z artykułu dowiesz się:
Aktywność ruchowa dziecka ma ogromny wpływ na jego rozwój, w tym rozwój integracji sensorycznej. Dzieci poprzez aktywność fizyczną poznają siebie – granice i możliwości własnego ciała. Potrzebują ruchu, ponieważ jest on naturalną potrzebą człowieka. Już Wojciech Oczko, autor wydanej w 1578 r. monografii naukowej pod tytułem „Cieplice”, twierdził, iż „ruch zastąpi prawie każdy lek, podczas gdy wszystkie lekarstwa razem wzięte, nigdy nie zastąpią ruchu” [1]. Aktywność fizyczna pobudza dojrzewanie układu nerwowego, a to z kolei przyspiesza rozwój motoryczny. Ograniczenie aktywności ruchowej skutkuje opóźnieniem ważnych funkcji rozwoju dzieci.
© ePedagogika.pl - Portal dla pedagogów i wychowawców z pasją.
