autodiagnoza
Ochrona młodzieży w sieci. Jak nauczyciele mogą pomóc uczniom rozpoznawać pseudonaukowe treści psychologiczne?
Dostęp do wiedzy psychoedukacyjnej jest obecnie ogromny. Każdy nastolatek codziennie napotyka w sieci przeróżne treści związane z psychologią, zdrowiem psychicznym, ogólnie pojętym dobrostanem. Wielu influencerów i youtuberów opowiada o swoich doświadczeniach z terapią i diagnozą psychiatryczną. Z jednej strony upowszechnienie wiedzy psychologicznej i normalizacja trudności emocjonalnych są wielkim społecznym osiągnięciem. Z drugiej strony w chaosie informacji znajdziemy ogromną ilość pseudopsychologicznych porad, które niewiele mają wspólnego z nauką. Jak zadbać o ochronę młodzieży w sieci? Co mogą zrobić nauczyciele, aby pomóc uczniom rozpoznawać pseudonaukowe treści psychologiczne?
Naturalne dla okresu dojrzewania jest poszukiwanie własnej tożsamości. W tym procesie bardzo ważne są próby określenia samego siebie. Nastolatki starają się odpowiedzieć na pytanie, kim i jacy są. To normalne, że chcą zrozumieć, jak działa ich mózg i dlaczego funkcjonują tak, a nie inaczej. Szukają przyczyn zjawisk i zachowań, często dopatrując się u siebie zaburzeń rozwojowych. W Internecie obecnie nie brakuje informacji o przeróżnych zaburzeniach psychicznych i neurorozwojowych, o tym, jakie zmiany zaszły w życiu ludzi, którzy przeszli diagnozę lub sami się „zdiagnozowali”. Na każdym kroku można natknąć się na informacje o ADHD, spektrum autyzmu, depresji, atakach paniki, zaburzeniu obsesyjno-kompulsyjnym. Jako dowody „autodiagnozy” w tych zaburzeniach w popularnych filmikach podawane są cechy, które niekoniecznie są kategoriami diagnostycznymi. Jak na przykład: ciągle odkładam coś na później, robię pięć rzeczy na raz, co świadczy o tym, że mam ADHD. Młody człowiek, który jest odbiorcą takiej treści łatwo się z nimi identyfikuje. Zaczyna w nie wierzyć. A przecież każdemu zdarza się robić kilka rzeczy jednocześnie i odkładać coś na później. Niekoniecznie świadczy to o ADHD. Dla nastolatka taka informacja może być jednak początkiem autodiagnozy. Autodiagnozy wzmacnianej przez inteligentny algorytm aplikacji społecznościowych. Schemat podsuwa te treści, którymi się interesujemy, nie weryfikując ich w żaden sposób.
Z artykułu dowiesz się m.in.:
- W jaki sposób internetowe treści psychologiczne wpływają na zdrowie psychiczne i postrzeganie relacji przez nastolatków?
- Jakie są zagrożenia wynikające z uproszczeń i pseudonaukowych treści w Internecie dla zdrowia psychicznego młodzieży?
- Na czym polega rola nauczyciela w wspieraniu uczniów w korzystaniu z internetowej psychoedukacji?
- Jak kształtować krytyczne myślenie u nastolatków w kontekście rozróżniania rzetelnej wiedzy od subiektywnych narracji influencerów?
- W jaki sposób nastolatki mogą odróżniać rzetelne źródła wiedzy w sieci i nauczyć się weryfikować informacje psychoedukacyjne?
- Jakie znaczenie ma samodzielne myślenie i dyskusja w edukacji młodzieży na temat zdrowia psychicznego w dobie Internetu?
