Realizując swoje zadania pedagog specjalny ma obowiązek dokumentować własną pracę. Do najważniejszych, w wymaganych przez przepisy prawa powszechnie obowiązującego, dokumentów należy dziennik. W artykule wyjaśniono zasady prowadzenia dziennika pedagoga specjalnego oraz zasady uzupełniania dziennika innych zajęć. Autorka prezentuje również przykładowe wpisy do dziennika pedagoga specjalnego.
Nowe wyniki badań naukowych przedstawiają coraz szerszą wiedzę na temat przebiegu procesu uczenia się oraz tego, co mu sprzyja, a co go utrudnia. Nierzadko wiedza ta jest sprzeczna z popularnymi przekonaniami czy intuicją, a czasem nawet z praktyką szkolną. Warto jednak przyjrzeć się tym informacjom i wykorzystywać je w swojej pracy, a także przekazywać uczniom. Jak więc rozwijać umiejętności uczenia się – przedstawiamy 6 głównych zasad.
Standardy dla psychologów pracujących w poradniach psychologiczno-pedagogicznych wskazują, że przed przystąpieniem do badania diagnostycznego trzeba uzyskać zgodę na uczestnictwo w tym badaniu – zarówno od rodziców, jak i od samego dziecka. Uzyskanie zgody nie zawsze jest łatwe – pojawiają się bowiem pytania: czy kilkulatek może świadomie zadecydować o poddaniu się badaniu? Czy dziecko może zostać poddane diagnozie mimo sprzeciwu jednego z rodziców? Jak postąpić gdy żadne z nich nie wyraża zgody na diagnozę? W artykule podjęto próbę udzielenia odpowiedzi na te oraz inne pytania dotyczące zgody na badanie diagnostyczne dziecka.
Szacuje się, że w Polsce funkcjonuje około miliona rodzin zrekonstruowanych, założonych przez partnerów, którzy mają już dzieci z poprzednich związków. Relacje w takich rodzinach w prosty sposób obrazuje metafora patchworku. To tkanina uszyta ze skrawków różnych tkanin, które pozornie do siebie nie pasują, ale razem tworzą całość, często spójną i ciekawą. Różnorodność rodzin to również wyzwanie dla wychowawcy. W jaki sposób nawiązać dobrą współpracę z członkami rodzin tak złożonych, jak patchworkowe?
Przeniesienie do szkoły noża lub innego niebezpiecznego narzędzia nie może zostać zlekceważone przez nauczycieli i dyrektora. Dyrektor jest bowiem odpowiedzialny za zapewnienie bezpieczeństwa uczniom i nauczycielom, dlatego konieczne jest zbadanie sytuacji podjęcie odpowiednich kroków. Sprawdź, jak postępować, jeżeli w szkole pojawia się uczeń z nożem w kieszeni.
Dorastający uczniowie w spektrum autyzmu tak jak ich neurotypowi rówieśnicy wchodzą w okres rozwojowego buntu. Pojawia się w nich wiele uczuć, często sprzecznych. Często to złość, żal do dorosłych o to, że okazują się wcale nie tak idealni, jak się wydawało w dzieciństwie. Rodzi się również poczucie odmienności z powodu diagnozy spektrum autyzmu. Okres dorastania podopiecznego to wyzwanie dla pedagoga specjalnego, który prowadzi zajęcia rewalidacyjne. Jak mu sprostać i wzbudzać motywację do pracy w nastoletnich podopiecznych? Skorzystaj ze wskazówek, aby skutecznie motywować ucznia w spektrum autyzmu do udziału w zajęciach rewalidacyjnych.
Specyficzne zaburzenia uczenia się to neurorozwojowe trudności takie jak dysleksja rozwojowa, dysortografia czy dyskalkulia. Ich źródłem nie jest ani obniżony intelekt, ani deficyty w dotychczasowej stymulacji do rozwoju. Część dzieci po prostu je ma – ujawniają się zazwyczaj dopiero na etapie szkolnym, choć pewne objawy są zauważalne wcześniej. Są też, jak wskazują badania, ogromnym ciężarem emocjonalnym dla dzieci, u których się pojawiają. Sprawdź, jak dbać o dobrostan psychiczny i poprawę samooceny ucznia, który zmaga się ze specyficznymi zaburzeniami rozwoju umiejętności szkolnych.
Dyskalkulia, choć mniej znana niż dysleksja, stanowi poważne wyzwanie dla wielu uczniów. Dowiedz się, jak rozpoznaje się tę specyficzną trudność w uczeniu. W artykule wymieniono najczęściej występujące objawy dyskalkulii u uczniów oraz przedstawiono proces ubiegania się o wydanie opinii w sprawie specyficznych trudności w uczeniu się dla ucznia z podejrzeniem dyskalkulii.
Określenie „rodzina patologiczna” wydaje się skrajnie pejoratywne. Wyrażenie „patologia” nabrało w naszym społeczeństwie ogromnie negatywnego wydźwięku. „Patologii” nikt nie chce, wszyscy się jej boją, unikają, drwią z niej. W jaki sposób myśleć o skrajnie dysfunkcyjnych rodzinach, by w ogóle umieć je wspierać w rozwoju? Jak pomagać uczniom, którzy wychowują się w społecznościach marginalizowanych lub zagrożonych marginalizacją?
Edukacja włączająca na dobre zagościła w polskich przedszkolach i szkołach ogólnodostępnych. Do tych właśnie szkół coraz liczniej zapisywani są bowiem uczniowie z niepełnosprawnościami oraz ze specjalnymi potrzebami edukacyjnymi i rozwojowymi. Żeby jednak edukacja włączająca spełniała swoje zadania, musi ulegać stałym przeobrażaniom i działaniom ukierunkowanym na podnoszenie jakości wsparcia oferowanego dzieciom i młodzieży oraz rodzicom. Ważnym krokiem w budowaniu optymalnego systemu wsparcia dla każdego ucznia jest pojawienie się w przedszkolach, szkołach ogólnodostępnych pedagogów specjalnych.