komunikacja

  Komunikacja z uczniem z niepełnosprawnością intelektualną w stopniu umiarkowanym

Komunikacja z uczniem z niepełnosprawnością intelektualną w stopniu umiarkowanym

Uczniów z niepełnosprawnością intelektualną w stopniu umiarkowanym charakteryzuje opóźniony rozwój mowy i ograniczony zasób słów. Na ogół komunikują się oni za pomocą krótkich zdań, wyrazów lub gestów. Mają trudności z rozumieniem abstrakcyjnych pojęć, zapamiętywaniem, koncentracją i odtwarzaniem informacji. Często zmyślają i wykazują impulsywne zachowania. Edukacja tych uczniów wymaga dostosowania wymagań do poziomu rozwoju dziecka w wieku 6-9 lat, z naciskiem na proste formy komunikacji. W artykule przedstawimy skuteczne strategie komunikacyjne, które mogą pomóc nauczycielom uczniów z niepełnosprawnością intelektualną w stopniu umiarkowanym w pracy dydaktycznej, wychowawczej i opiekuńczej.

U uczniów z niepełnosprawnością intelektualną w stopniu umiarkowanym obserwuje się opóźniony rozwój mowy. To oznacza, że poszczególne etapy rozwoju mowy pojawiają się wolniej. Ich zasób słów jest ograniczony, komunikują się oni za pomocą krótkich zdań, równoważników zdań, pojedynczych wyrazów lub pozawerbalnie, używając gestów i mimiki wraz z wokalizacją. Mają trudności zarówno w przekazywaniu, jak i odbieraniu informacji. Dlatego w kontaktach z nimi należy unikać skomplikowanych wypowiedzi, zawierających abstrakcyjne pojęcia oraz nagromadzenie form przestrzennych i czasowych.
  Charakteryzuje ich zaburzona pamięć, zarówno krótkotrwała, jak i długotrwała. Mają także trudności z koncentracją na określonym zadaniu, zapamiętywaniem, przechowywaniem, rozpoznawaniem i odtwarzaniem informacji. Często zdarza się, że zmyślają.
  Choć ich postępy w nauce są ograniczone, pewna grupa jest w stanie opanować podstawowe umiejętności związane z czytaniem, pisaniem i liczeniem, przy czym liczenie często sprowadza się do przeliczania elementów.
  Ogromnym wyzwaniem dla nauczyciela szkoły ogólnodostępnej jest pojawienie się w jego klasie ucznia z niepełnosprawnością intelektualną w stopniu umiarkowanym. Dlatego chcąc zapewnić mu odpowiednie warunki należy, oprócz ogólnego dostosowania wymagań, skupić się głownie na kwestiach związanych z komunikacją.  U ucznia z niepełnosprawnością intelektualną w stopniu umiarkowanym występuje bowiem ograniczony zakres rozumienia i posługiwania się mową. Pomimo tego uczeń ten posiada zdolność nawiązywania kontaktu, porozumiewania się i angażowania w proste społeczne działania.  
Należy pamiętać, że na ogół rozwój dziecka z niepełnosprawnością intelektualną zatrzymuje się na poziomie 6 do 9 lat. Dlatego wszelkie oczekiwania i wymagania powinny być dostosowane właśnie do tej grupy wiekowej niezależnie od tego, ile uczeń ma w rzeczywistości lat.

Z artykułu dowiesz się m.in.:

  • Co charakteryzuje uczniów z niepełnosprawnością intelektualną w stopniu umiarkowanym?
  • Jakie wyzwania w komunikacji napotykają uczniowie z umiarkowanym stopniem niepełnosprawności intelektualnej?
  • Czym jest AAC (Augmentative and Alternative Communication) i jak wspomaga komunikację?
  • Kiedy stosować metody wspomagające, a kiedy alternatywne w komunikacji?
  • Jakie korzyści przynosi wprowadzenie AAC na wczesnym etapie rozwoju dziecka?
  • Jakie są najczęściej stosowane metody komunikacji alternatywnej?
  • Jak działają systemy takie jak PIC, PCS, Blissa i Makaton?
  • Jakie zasoby internetowe mogą być przydatne w pracy z uczniem z niepełnosprawnością intelektualną?
  • Jak przeprowadzić ocenę możliwości komunikacyjnych ucznia?
  • Jakie kroki podjąć, aby skutecznie wprowadzić program komunikacyjny dla ucznia?
Dziecko w świecie emotikonów – o zmianach w komunikacji młodego pokolenia

Dziecko w świecie emotikonów – o zmianach w komunikacji młodego pokolenia

Czasy, w których zeszyty się pożyczało i przepisywało, a informacji potrzebnych do zadań domowych szukało w encyklopedii dawno już minęły. Przeziębiony uczeń jeszcze spod kołdry może wysłać prośbę o zdjęcia notatek z lekcji na klasowym czacie. Odpowiedź na trudne pytanie z chemii na pewno znajdzie się w Internecie, a do zrobienia konstrukcji z zapałek na technikę na pewno przyda się tutorial. „Kiedyś to były inne czasy”, „dzieci nie umieją rozmawiać, tylko wysyłają sobie emotikony”, „zamiast podwórka są gry na serwerach” – podobne komunikaty słyszy się często w dyskusjach dorosłych. Często oceniamy kompetencje komunikacyjne młodych ludzi gorzej niż własne, nie zastanawiając się nad tym, na czym polega różnica i czy mogą z niej płynąc jakieś korzyści.

Dzieci – zwłaszcza nastolatki – są obecnie cały czas w kontakcie z rówieśnikami. Już nie muszą dzwonić domofonami, by wyciągnąć kolegę na dwór. Można napisać „Hej, będę za 10 minut na placu zabaw, przyjdziesz? :P”. Podobne zaproszenie wysyłają, kiedy chcą pograć z przyjacielem w grę na serwerze – walczyć w jednej drużynie przeciwko różnym potworom, zombie, podbijać kolejne światy, budować fortece i przeżywać kolejne przygody. Obok świata pełnego baz budowanych w kącie podwórek i w krzakach w parku rośnie cały świat pełen wirtualnych przygód – dobrze jest, by obydwa światy współistniały równolegle, by czas na bieganie po parku nie przeważył tego, który dziecko spędza przed ekranem. Coraz więcej dzieci domaga się uznania wirtualnych spotkań z kolegami jako realnego utrzymywania kontaktu. Dorośli czują niepokój – widzą dziecko, które godzinami siedzi na telefonie. Próbują przeciwdziałać – zabierają smartfona, zamykają w szafce, ograniczają czas dostępu na co dzień. Dzieci protestują – mówią, że przecież one właśnie rozmawiały na klasowym czacie, że inne osoby nie mają ograniczeń w domach, znów je coś ominie. Pojawia się pytanie – jak potraktować komunikację na czacie – czy uznać ją za rozmowę potrzebną w każdej relacji? Czy unieważnić rozmowy dziecka zamykając potrzebne do nich narzędzie na klucz?
  W gąszczu emotikonów i gifów – trening komunikacji dla rodziców nastolatków

W gąszczu emotikonów i gifów – trening komunikacji dla rodziców nastolatków

Już samo hasło „nastolatek” wywołuje u dorosłych szereg różnorodnych skojarzeń – czasem pełne napięcia i poczucia bezsilności. Wielu rodziców skarży się na trudności komunikacyjne w relacjach ze swoimi dziećmi – zwłaszcza w okresie dojrzewania. Udział w warsztatach pomoże rodzicom zrozumieć własne dzieci i poprawić komunikację. Obecnie już opiekunowie piąto i szóstoklasistów widzą różnicę w jakości rozmów z nimi. Relacjonują kłopoty z utrzymaniem rozmowy, zatopienie w świecie multimediów, komunikatorów, zmiana języka nastolatka i ograniczenie komunikacji do wyrażeń „dobrze”, „normalnie”, „zaraz”, „potem”. Podnosi się ciśnienie tętnicze krwi u dorosłego i przepis na konflikt gotowy. A życie dodaje do tego jeszcze różne mało zrozumiałe dla rodzica zachowania dziecka – operowanie językiem obrazkowym, ciągłe szperanie w Internecie w poszukiwaniu memów, gifów i mało powiązanych ze sobą tematycznie filmików. Trudno zachować dystans i zobaczyć w tych zachowaniach potrzebę rozwijania własnej tożsamości, poszukiwania tego, co interesujące, przydatne w relacjach rówieśniczych. Warsztat ma na celu usprawnienie komunikacji rodziców z nastoletnimi dziećmi poprzez poprawę rozumienia funkcjonowania nastolatka oraz pracę nad formułowaniem komunikatów, które służą nawiązaniu relacji.

Uczestnicy: rodzice uczniów klas V-VIII
Cel ogólny: rozwój kompetencji rodzicielskich w zakresie komunikacji z nastolatkami
Cele szczegółowe:  
  • poprawa rozumienia potrzeb nastolatka w kontekście komunikacji
  • wzrost kompetencji rodzica w zakresie udzielania emocjonalnego wsparcia dziecku
  • obniżenie napięcia wywołanego trudnościami komunikacyjnymi
Potrzebne materiały:  
  • karta pracy nr 1. Tłumacz języka młodzieży
  • karta pracy nr 2. Jak uniknąć trzaśnięcia drzwiami?
  • arkusze papieru dużego formatu,
  • długopisy i mazaki,
  • tablica lub flipchart
Czas trwania zajęć: 45-60 minut
Liczba uczestników: 20-30 osób dorosłych
Asertywna komunikacja – jak uczyć uczniów wymiany emocji

Asertywna komunikacja – jak uczyć uczniów wymiany emocji

Z artykułu dowiesz się m.in.:

  • Czym jest asertywność i jak bywa rozumiana przez młodzież
  • Jak w komunikacji z uczniami stosować techniki asertywnej komunikacji
  • Z czego wynika potęga komunikatu „ja” i jak stosować go w komunikacji z uczniami
  • Jakie są najważniejsze zasady asertywności
Sprawdź inne serwisy